سيدعلي‌رضا قهاري در ادامه خاطرنشان کرد: در معرفت امروزي ما از معماري، بسيار به مقوله صورت پرداخت مي‌شود و صورت يا شکل به زبان و بياني نو به ميدان شناخت و بهره‌وري همگان گذارده مي‌شود به طورکلي صورت به مثابه ابزاري دانسته شده که مي‌خواهد معناسازي کند.
وي اضافه کرد: صورت با اتکا به دگرپذيري‌هاي وابسته به مقياس شناخت و بهره‌وري، معناهاي را به ميدان زندگي انسان‌ها مي‌آورد که ارجمندانه و گونه‌گون و تاثيرگذار بر رفتار و انديشه‌هاي شهروندان سرزمين‌هاي زيستگاهي ما است.
به گفته اين مقام مسئول در انجمن مفاخر معماري ايران؛ از ديدگاه ما، درسال‌هاي که مي گذرانيم تجربه اندوزي متکي بر شناخت و بر نقد فرآوردهاي معماري مدرن ايران امري حياتي است پرداختن به اين مهم تا آن اندازه مهم است که تعيين‌کننده توان علمي و حق نوع‌انديشي حرفه‌اي معماران کشور و همچنين محافل آموزشي معماري ما به شمار مي‌آيد.
قهاري علت به سرانجام نرسيدن معماري ايران و نداشتن نتيجه ملموس فعاليت معماران و صاحب نظران را توجه نداشتن به فلسفه معماري ايراني عنوان کرد و گفت: بايد از فلسفه و ذات معماري ايران به شکل رسيد و نه برعکس./119
انتهای پیام/
