وي در ادامه خاطرنشان کرد: يونسکو برنامه حافظه جهاني را در سال 1992 بنياد کرد که در اين برنامه ميراث مستند بشري با برخورداري از اهميت ملي، منطقه‌اي و جهاني شناسايي شده و در سه سطح به ثبت مي‌رسد.در سال 1995رهنمودهاي کلي و اساسي برنامه حافظه جهاني که زير نظر اتحاديه بين‌المللي انجمن‌هاي کتابداري تهيه شده بود منتشر شد و در سال 1997 اولين آثار برگزيده در دفتر ثبت جهاني يونسکو ثبت شدند.
اين کارشناس اضافه کرد: هر دو سال يک بار، آثاري به اين فهرست افزوده مي‌شوند که تاکنون 193 اثر از کشورهاي مختلف جهان در اين فهرست به ثبت رسيده‌اند.
به گفته اين مقام مسئول در سازمان اسناد و کتتابخانه ملي؛ ميراث مستند اغلب در کتابخانه‌ها، آرشيوها و موزه‌هاي سراسر جهان نگهداري مي‌شوند.
وي با بيان اينکه ميراث مستند دربرگيرنده طومارهاي پاپيروس يا لوح‌هاي گلي، فيلم‌ها، نوارهاي صوتي و فايل‌هاي رقومي هستند افزود:بر اساس يک دسته‌بندي کلي مي‌توان مواد متني،غيرمتني، ديداري و شنيداري و رقومي را در اين فهرست بگنجانيم.
فرزام با اشاره به اينکه ميراث مستند همواره در خطر هستند بيان داشت: به جز زوال و آسيب‌هاي تدريجي،خطر بلاياي طبيعي و جنگ، آتش سوزي، تاراج و خطرات ناشي از غفلت و ناآگاهي انسان در حفظ و نگهداري نيز اين آثار را تهديد مي‌کند البته منابع رقومي، ديداري و شنيداري نيز با کهنگي فني و خارج شدن از رده رو رو هستند.
وي با اشاره به مهمترين معيارهاي ارزيابي براي ثبت يک اثر در فهرست حافظه جهاني اظهار داشت:داشتن اصالت و اهميت جهاني از جمله اين معيارها هستند.
معاون سازمان اسناد وکتابخانه ملي با بيان اينکه براي ثبت يک اثر در فهرست حافظه جهاني اثر بايد داراي هويت اصيل و قابل اعتماد باشد و نيز از اهميت جهاني برخوردار باشد يادآور شد:اهميت جهاني بايد از طريق يک يا چند ملاک از پنج ملاک کلي شامل زمان، مکان، مردم، موضوع و سبک به اثبات برسد./119
انتهای پیام/
