محمدرضا بذرگر افزود: اين پنج آسياب به صورت نيمه سالم در داخل تنگه زيغان واقع شده است. تنگه حدود 5 کيلو متر امتداد دارد به طوري که سه آسياب در سمت شرق و دو آسياب هم در سمت غرب تنگه در فاصله 200 تا يک کيلو متري هم قرارگرفته اند.
وي با بيان اينکه آسياب ها بوسيله آبراهه‌هاي طولاني بسيار جالبي به هم متصل مي شوند،تصريح کرد: اين آبراهه ها به شکل تونل يا به گفته مردم محلي گربه رو در داخل سنگ کوه حفر شده اند .
بذرگر اضافه کرد: همچنين جدول‌هاي رو باز ساخته شده از سنگ و ساروج که در نقطه انتهاي تنگه از کنار 30 حلقه قنات که تعدادي از آنها هنوز سالم و قابل استفاده هستند آغاز شده و بعد از گذشتن از آسياب ها به سمت بيرون تنگه امتداد مي يابد و البته در بين مسير در کنار آسياب‌هاي غربي تنگه آبراه ها به دو برکه بزرگ مي رسند.
وي اضافه کرد:بناي آسياب ها همگي شبيه به هم و تنها تفاوت آنها در ارتفاع ديواره تنوره است که به صورت جدولي طولاني و متصل به ديواري بلند به ارتفاع 5 تا 7 متر در قسمت جلو به بناي استوانه اي با قطر 90 سانتيمتر که تنوره آسياب گفته مي شود مي رسد .
بذرگر ادامه داد: در کنار اين تنوره در سمت شمال آثار پي و ديواره اتاقي به ابعاد 2در3 متر وجود دارد که مي توان يک نمونه از اين اتاق‌ها که سالم تر از بقيه است را در آسياب سمت غرب تنگه مشاهده کرد.
وي افزود: اين مجموعه آسياب‌هاي تاريخي در سال 1388 توسط اين اداره کل شناسايي شد که با توجه به ويژگي هاي معماري و ارزش تاريخي به شماره ثبت 27519 در فهرست آثار ملي ايران قرار گرفت .
/104
انتهای پیام/
