به گزارش ميراث آريا(chtn)در نشستي که به مناسبت سومين سالگرد شادروان دکتر باقر آيت الله زاده شيرازي در مرکز هنر پژوهش نقش جهان برگزار شد کارشناس اين پروژه با بيان اينکه ايران يکي از کهن سال‌‌ترين مناطق دنيا است، افزود: ريشه معماري جهان را مي توان در سرزميني با اين قدمت و کهن سالي رديابي کرد.

بهرخ برومندي با اشاره به اينکه حداقل سابقه حضور بشر در ايران به پنج هزار سال مي رسد، بيان داشت: تحقيقات دانشمندان در مورد حفره‌ها، غارها در تمام نقاط دنيا نشان مي دهد که بشر از اين فضاها به صورت آماده استفاده کرده و به تدريج دخل و تصرفاتي در آن انجام داده است.

وي در توضيح اين مطلب ادامه داد: بشر به تدريح شرايط محيط زندگي در اختيار خود را با اهداف و آرزوهاي خود در هم آميخته و به فضاها معنا بخشيده است.

اين کارشناس با بيان اينکه فهم و تصور انسان از تمام ابعاد فضا عمق قائم به ذات است، افزود: در واقع بعد اصلي حفره ها عمق آن است.

وي با اشاره به رولوه(مستندسازي) بسياري از حفره‌هاي مناطق مختلف ايران در پژوهش‌هاي ميداني خود بيان داشت: در اين پژوهش، کارکردها و روند تحول و چگونگي حضور اين فضاها در معماري پيش از اسلام و پس از اسلام بررسي شد.

برومندي به شرح تصاويري از حفره‌هاي واقع در ارتفاعات دشت فين به نام محل کفتارخون پرداخت و گفت: در اين محل آثار انسانهاي دوره پارينه سنگي و حفره‌هاي تدفيني مشاهده شده است.

وي با بيان اينکه کوه‌‌هاي زاگرس مرکزي پيرامون نطنز نسبت به کوه هاي غرب کشور کوتاهتر و ترکيباتي با آهک دارد و به مرور زمان باعث ايجاد چاله‌هاي شده است، افزود: در سلسله کوه‌هاي کرکس نيز وجود حفره هاي تدفيني و کرکس بسيار و دخالت مختصر اسنان در حفره‌ها ديده شده است.

وي با اشاره به ايجاد سکو هاي معمولي در برخي از حفره‌ها متناسب با محيط زيست خود، افزود: به تدريج حفره‌ها با همان ويژگي و سکو در دو طبقه ايجاد شدند.
به گفته اين کارشناس؛ در نمونه هايي حتي حفر‌ه‌هاي سه طبقه و سکوي مجاور آن نيز ديده شده است.

وي با اشاره به بدست آمدن مصنوعات سنگي و ابزار و آلات دوره پارينه سنگي در ارتفاعات فين کاشان در سفيد آب بيان داشت: حفره هاي اين منطقه را نيز مورد بررسي قرار داده است.

برومندي به شرح نمونه هايي از حفرههاي دخالت دست انسان از جمله دست کندهاي ابيانه، حفره هاي رود گرگر شوشتر، غارنشيني سري و کوه سلطانيه پرداخت و گفت: دست کنده هاي روستاي کنجان در مسير دره برزرود در ابيانه از نظر محتوا همان حفره هاي کنده شده در دل صخره است اما شکل گيري آستانه، سکو، طاقچه، قلمرو و ...به آن مفهوم بخشيده است .

اين کارشناس در ادامه به شرح حفره اي به شکل شتر و کاربري امامزاده پرداخت و گفت: دهان اين موجود اولين و ابتدائي ترين نشان سقاخانه براي روشن کردن شمع و پشت آن نيز اولين نمونه آتشگاهي است که درون آن آتش روشن مي کنند.

وي در پايان يادآور شد: به تدريج حفره ها تکامل يافته تر شده و ابعاد و شکل هاي مختلفي را به خود مي گيرند ازجمله آن مي توان به خانه هاي تاريخي ابيانه و امامزاده هاي تاريخي شوشتر، حفره هاي آرامگاه قيدار نبي در زنجان و ...اشاره کرد./119

انتهای پیام/