نويسنده در اين کتاب، ابوريحان بيروني را يکي از مهمترين شخصيتهاي علمي تمدن اسلامي دانسته و او را به عنوان بزرگترين دانشمند سراسر اعصار بشري معرفي کرده است.
وي با اشاره به آشنايي ابوريحان بيروني با زبان سانسکريت، به ترجمۀ برخي کتابهاي وي از زبان عربي به سانسکريت و بالعکس تأکيد کرده و در ادامه چنين نوشته است .
موضوع اين رساله نسبت و تناسب است و بيروني در اين رساله به بررسي روشهايي که هنديان براي حل تناسبهاي مرکب به کار ميبردهاند، پرداخته است. در ضمن اين کار نامهايي را که آنها به انواع تناسب، با توجه به تعداد اجزاء آن ميدادهاند، آورده است.
\"راشيکاتالهند\"شامل متن اصلي و تصحيح شدۀ اثر بيروني ، رسالۀ نسبتاً کوتاهي در 15 برگ است که تنها اثر به جاي مانده از بيروني به شمار ميرود و مستقلاً دربارۀ حساب نوشته شده است .
بيروني در اين رساله ابتدا نسبت و تناسب را بر اساس رياضيات يوناني (اصول اقليدس) آورده و بعد از آن به تناسبايي با حداکثر هفده مقدار معلوم اشاره نموده و لقبهايي که هنديان به اينگونه تناسبها نسبت ميدادهاند، آورده است./122
انتهای پیام/