شواهد و قراين موجود بر تعلق اثر به دوره سلجوقي صحه مي‌گذاشت که در نهايت با ادامه کار حفاري ديوار نوشته‌اي به تاريخ سال 553 ه.ق به دست آمد و مشخص شده اين اثر قبل از سال 553 ه.ق ساخته شده و تعلق آن به دوره سلجوقي قطعي شد و با ادامه کار حفاري بقاياي يک بناي دوره سلجوقي به دست آمد و در همان موقع اين نظريه ارائه شد که اين اثر احتمالاً بقاياي مسجد جامع کهن قاين مي‌باشد که ناصر خسرو در سال 444 ه.ق از آن ياد کرده است.
در ادامه عمليات کاوش در محدوده شهر قديم قاين در سال 1387 قسمت‌هاي ديگري از جرزها به دست آمد که با توجه به شواهد موجود فرضيه وجود مسجدي داراي يک يا چند ايوان را قوت بخشيد.
در ادامه کاوش جرزهايي از جنس خشت به دست آمد که با توجه به ادامه کاوش و پيدا شدن مجموعه‌اي از جرزهاي مذکور و آثار به دست آمده مسجدي شبستاني به سبک مساجد اوليه کشف شد.
در پايان فصل کاوش سال 87 عمليات حفاظتي و مسقف کردن و بخش‌هايي از محل انجام کاوش به صورت موقت انجام شد که اين پروژه در سال 88 و 89 با هزينه‌اي بيش از 600 ميليون ريال جهت زيباسازي و ساماندهي اين بخش از شهر قديم ادامه يافت و هم‌اکنون به صورت سازه فضايي در حال اجرا مي‌باشد.
شايان ذکر است محدوده شهر قديم قاين( مزار شاهزاده حسين) به شماره 19100 در فهرست آثار ملي کشور به ثبت رسيده است و تحت حفاظت سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري مي‌باشد.
/117
انتهای پیام/
