عمادالدين شيخ‌الحکمايي اسناد و کتيبه‌هاي تاريخي را منابع ويژه‌اي براي مطالعه در زمينه معماري عنوان کرد که امروزه به آن توجه کمتري شده است.
وي با بيان اينکه بار اصلي پژوهش در دوره‌هاي بدون متون و منابع بر مبناي ذهنيت، برداشت و قوه تخيل‌مان است، افزود: از دوره تاريخي و اسلامي به بعد به دليل وجود منابع و متون فراوان مي‌توان اطلاعات بسياري را به دست آورد.
شيخ‌الحکمايي منابع تاريخي را به دو دسته متون و اسناد تقسيم کرد و گفت: منابع متون در قالب کتاب از هر نوع تاريخي و ادبي تأليف شده‌اند.
وي تفاوت اسناد و نسخه را در شکل آن عنوان کرد و گفت: نسخه شکل کتابي دارد اما اسناد تاريخي بر روي يک برگ مستقل داراي ارزش حقوقي از نظر امور شرعي و قضائي نوشته شده‌اند.
اين کارشناس اسناد را متفاوت از تأليفات رسمي دانست و بيان داشت: در تأليفات رسمي اقداماتي چون سانسور، اغراق و تحريف صورت مي‌گيرد اما اسناد از حداقل تحريف برخوردارند.
وي اسناد را از نظر صحت و حجم مطالب مناسبترين منابع برشمرد و گفت: اسناد تاريخي در همان زمان يک امر جاري را بدون تحريف مي‌نگارند.
شيخ‌الحکمايي اسناد تاريخي را يک منشور توصيف کرد که اطلاعات متعددي را مي‌توان از آن بدست آورد.
وي وقف‌نامه‌ها را از جمله اسنادي دانست که بيشترين اطلاعات معماري از جمله زمان ساخت بنا، آغاز و پايان آن، نام سازنده، هدف اصلي سازنده، عنوان و کاربري بنا و غيره را مي‌توان از آن بدست آورد.
به گفته اين کارشناس همچنين از طريق يک سند تاريخي مي‌توان شجره يک خانواده يا خاندان‌هاي دخيل در امر ساخت و ساز را پيدا کرد. /119
انتهای پیام/
