چنين پيوندهاي عميقي امکان ارتباط ميان نيمکرههاي راست و چپ مغز را ميسر ساخته و گونههاي مختلف اطلاعات، مانند ديداري و شنيداري را يکدست ميکند.
پژوهشهاي پيشين نشان داد که تغييرات در شمار پيوندها با اختلالات رشد مغزي، چون اوتيسم و صرع، مرتبط بود.
پژوهشگران دانشگاه نيوکاسل در پژوهشي جديد الگوهاي پيوندهاي ميان سلولهاي عصبي در کرمهاي گرد را مورد بررسي قرار دادند. آنها دريافتند هنگامي که دو سلول عصبي پيوندهاي نزديکي را تشکيل ميدهند، در واقع پيوندي ميسازند که حتي هنگامي که کرم رشد کرده و بين آن دو سلول از هم فاصله ميافتد، باز هم برقرار ميماند.
مارکوس کايزر، نويسنده اين مقاله، در بيانيه خبري که به وسيله دانشگاه پخش شد، اظهار کرد:\"شما ميتوانيد آن گونه پيوندها را به دوستيهاي دوران کودکي که در دوران بزرگسالي نيز ادامه مييابد تشبيه کنيد.\"
وي افزود: \"براي نمونه، دو کودک که در نزديکي يکديگر زندگي ميکنند، ميتوانند از راه کنشهاي مشترکي مانند مدرسه و يا بازي در پارک با يکديگر دوست شوند. اين دوستي ميتواند حتي هنگامي که يکي از آنها به فاصله دوري نقل مکان کند باز هم ادامه يابد، در حالي که برقراري دوستي پايدار با کسي که از پيش در جاي دوري زندگي ميکند، خيلي دشوارتر است.\" 202
انتهای پیام/