به گزارش ميراث آريا(chtn)به نقل از روابط عمومي و امور فرهنگي ، اجتماعي اداره کل ميراث فرهنگي ، صنايع دستي و گردشگري خوزستان ؛ سيد حکمت اله موسوي افزود: آرامگاه سيد صالح تفاخ واقع در روستاي لگيطه شوش،مسجد عامري اهواز ، حمام آب گرم بابا احمد ، دژ اسد خان ، محوطه تاريخي مگرنات شوش ، بقعه سيد احمد تفاخ،قلعه بردي ،تپه باستاني ابوفندوا شمالي، تپه جعفرآباد شوش از جمله محوطه هايي است که در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است.

وي خاطر نشان کرد: طي سال‌هاي گذشته از طريق شرکت هاي خصوصي و دانشگاه شهيد چمران قراردادهايي براي بررسي ،شناسايي و تشکيل پرونده ثبت آثار منعقد شد که پرونده ثبتي غار نسار تکميل است و در آينده در فهرست آثار ملي به ثبت خواهد رسيد.

خاطرنشان مي‌شود؛ غار نسار در شهرستان مسجد سليمان و در بخش انديکا واقع شده است.اثر مذکور در دامنه کوه نسار و از قديمي ترين سکونت گاه هاي مورد استفاده بشر براي زندگي در طول دوران پارينه سنگي وفرا پارينه سنگي حتي نوسنگي وبعد از آن ، استفاده از غارها ،اشگفت ها وپناهگاهاي سنگي است.

غار نسار در امتداد شيب دره اي کم عرض با ساختاري آهکي – رسوبي تشکيل شده است.پس از گذر از شيب عرضي از امتداد رودخانه به ارتفاع هشت متر و عبور از چندين صخره کم ارتفاع به ابتداي دهانه غار مي رسيم.

دهانه غار به سمت غرب باز شده و در دل صخره به سوي شرق ادامه مي يابد .عرض دهانه غار شش متر وارتفاع آن حدود هفت متر است.

عمق غار از ابتدا تا انتهاي غار حدود هشت متر بوده که از ارتفاع غار بتدريج از ورودي تا نقطه پاياني کم مي شود.پس از انتهاي غار به دو دهليز برخورد مي کنيم که عمق دهليز بزرگ در حدود يازده متر بوده و در قسمت شمال شرقي است .
دهليز کوچکتر پس از گذر از صخره اي به ارتفاع دو متر در امتداد جنوب شرق به عمق پنج متر واقع شده است.
دهليز بزرگ حدود يک ونيم مترارتفاع و يک متر عرض دارد.دهليز کوچک نيز با ارتفاع وعرضي به اندازه يک متر ،فاقد لايه هاي رسوبي ويا مصنوعي بوده وداراي کف صخره اي سياهرنگي است.گودالي است به عمق يک متردر مقطع اين چاله نهشته هاي باستاني در چند طبقه به رنگهاي خاکستري و سياه قابل رويت است.

متاسفانه رنگ لايه‌هاي سطح و کف غار به دليل انباشت فضولات حيواني قابل تشخيص نيست .تعداد چندين قطعه ابزار سنگي از جنس فيليفت شامل دو عدد ريز تيغه ، يک عدد تراشه و يک عدد سنگ مادر تراشه و يک سنگ مادر تيغه و يک سوراخ کننده ،از غار مذبور بدست آمده است.

با توجه به گونه شناسي و گاه نگاري مقايسه اي ابزار سنگي و همچنين سفالهاي بدست آمده مي توان قدمت استفاده از اين مکان را به دوران نوسنگي و دوران تاريخي به خصوص هخامنشي نسبت داد.

وجود ابزارهاي سنگي مشابه ابزارهاي دوران نوسنگي و سفال‌هايي به رنگ نخودي و قرمز با شاموت کاني و آلي متعلق به دوران هخامنشي ،حکايت از اسکان غار در چندين مرحله مي کند.

لازم به ذکراست که هم اکنون نيز اين غار توسط ساکنين منطقه و عشاير بختياري مورد استفاده است.
/104

انتهای پیام/