«فريبا کرباسچي» افزود: اين قبيله بعد از حمله به قبيلههاي ديگر و پيروز شدن٬ زنان آن قبيله را به اسارت گرفته و مردان باقي مانده را با خود به قبيله ميبردند ابتدا جشني برگزار کرده و آتشي عظيم درست ميکردند و بعد با خوردن مخمرها شروع به برديدن سرها ميکردند.
او با تشريح ماجراي شکار سر انسان در اين قبيله به نقل از برادران اميدوار ادامه داد: جنگجويان قبيله جيبارو پس از جدا کردن سر مردان قبيله دشمن، از فرق تا پشت گردن را شکافته و داخل سر را خالي ميکردند يعني جمجمه و دندانها٬ سپس استخوان بيني و چشمها را با ظرافت در ميآوردند و لبها را ميدوختند که به ارواح خبيثه اسرار قبيله را نگويند و بعد پشت سر را ميدوختند و اين پوست سر را به مدت سه روز داخل محلول گياهي خاصي ميگذاشتند و بعد از سه روز آن را در آورده و داخل آن را يک مشت شن گرم ميريختند و بلافاصله آن پوست (سر) کوچک ميشد و بعد آن را دودي ميکردند تا ماندگاري آن بيشتر شود.
گفتني است قبيله جيبارو سرهاي شکار شده را به عنوان نماد قدرت ميدانستند و به گردنهايشان آويزان و يا به چادرهايشان ميآويختند.
يادآور ميشود آثار موجود در موزه برادران اميدوار در بخش شمال غربي مجموعه سعدآباد واقع شده که از دستاوردهاي سفر 10 ساله نخستين جهانگردان ايراني عيسي و عبدا... اميدوار به دور دنيا تشکيل شده است.
اين موزه همه روزه از ساعت 9 تا 18 پذيراي علاقمندان شگفتيهاي سفر است.
/122
انتهای پیام/