وي با اشاره به اين که در گذشته‌هاي نه چندان دور هنرمندان و صنعتگران در زمينه‌هايي چون شيشه‌گري، سفالگري، نمدمالي، گليم و جاجيم و چموش‌دوزي فعال بودند، اظهار داشت: واردات بي‌رويه صنايع دستي از چين و پاکستان، فقدان حمايت مادي و معنوي از اين گونه صنايع در داخل کشور و همچنين انتقال نيافتن دانش و تجربه اين قبيل مهارت‌ها، اين هنر- صنعت را به چالش کشيد.
اين کارشناس صنايع دستي اضافه کرد: اين جريان سبب شده که صنايع دستي با وجود برخورداري از مزايايي چون دسترسي آسان و ارزان به مواد اوليه و بي‌نيازي به سرمايه‌گذاري زياد، ضررهاي بسياري را متحمل شود.
حق‌گو ادامه داد: راهکارهاي مختلفي در زمينه تقويت و ايجاد بازارهايي براي ترويج و بسط و توسعه صنايع دستي و در کنار آن فروش اين محصولات وجود دارد که اين راهکارها مي‌تواند به تقويت، توسعه، بازاريابي و تبليغ صنايع دستي بيانجامد.
وي ايجاد و تقويت تعاوني‌هاي صادرکنندگان صنايع دستي متشکل از فارغ‌التحصيلان، کارشناسان و توليدکنندگان را يکي از اين راهکارها دانست و بيان داشت: توسعه و ترويج تجارت الکترونيک به طوري که همواره به صادرات اين گونه صنايع به عنوان يک اصل نگريسته شود نيز راه‌حلي موثر به نظر مي‌رسد.
به گفته اين کارشناس اگر مشکلات بيمه‌اي تمامي صنعتگران و هنرمندان فعال در عرصه صنايع دستي حل شود آن‌ها فارغ از اين مشکلات، طرح‌هاي جديدي ارائه مي‌‌دهند که در نهايت منجر به رشد اقتصادي کشور مي‌شود.
حق‌گو در گفتوگو با ميراث آريا يادآور شد: صنايع دستي هر خطه از ايران علاوه بر اين که مي‌تواند در توسعه جوامع محلي، فقرزدايي، ارتقاء سطح درآمد، رفاه اجتماعي و بهبود اقتصاد خانواده موثر باشد، نقش بسزايي نيز در هويت بخشي سيماي شهرها و روستاها دارد.
111/
انتهای پیام/
