وجود کتيبه گردنه رخ نشان ميدهد که قهفرخ يکي از شهرهاي مهم و استراتژيک در فلات مرکزي ايران بوده و در زمان شاهعباس صفويه اين شهر يکي از مناطق مهم حضور نخبگان به شمار ميآمد.
قهفرخ برگرفته از گردنهاي به نام «رخ» است که بعدها به فرخشهر تغيير نام داد و مردمان اين شهر از ابتداي شکلگيري اين منطقه به زبان فارسي صحبت ميکردند.
فرخشهر يکي از قديميترين نقاط چهارمحال وبختياري است که برخي از باستانشناسان قدمت تاريخي آن را با توجه به ظرف سفالي کشفشده در منطقه «ربات» (رباط)، 6 هزار ساله و برخي از کارشناسان و مورخان از جمله ابنبطوطه آن را 600 ساله ميدانند.
عصارخانه، حمام قديمي و حسينيه سالار و مسجد جامع 4 رکن بافت قديمي فرخشهر است که ميتواند گردشگران زيادي را به اين شهر جذب کنند.
قنات 700 ساله اين شهر در زمان خشکسالي داراي 60 ليتر و در زمان پرآبي 160 ليتر آب است و فرخشهر از نظر فضاي سبز و وجود جاذبههاي طبيعي ميتواند يکي از شهرهاي بسيار مهم باشد.
در فرخشهر قديم يا قهفرخ 3 جاده تاريخي، اصفهان را به منطقه جنوب ايران متصل ميکرده و دامنه شرقي کوه رخ نشان ميدهد که بناي نخستين آن در دوره عيلاميها پايهگذاري شده است.
قهفرخ در سال 1349به پيشنهاد جمعي از اهالي به فرخشهر تغيير نام يافت و قهفرخ معرب واژه «کوه فرخ» بوده و ابنبطوطه جهانگرد مسلمان در سفر به ايدج يا ايذه به منزلگاهي به نام «کهالرخ» اشاره ميکند که آخرين منطقه تحت حکومت اتابکان لر به شمار ميآمد و همان کوه رخ يا قهفرخ بوده است.
ص/120
انتهای پیام/