به گزارش ميراث آريا(chtn)، به نقل از روابط عمومي اداره کل ميراث فرهنگي خراسان جنوبي، «حميد حلاج‌مقدم» با بيان اين مطلب گفت: اين محوطه در شهرستان سرايان، بخش مرکزي، دهستان آيسک، در فاصله 5/19 کيلومتري جنوب‌غرب شهر آيسک و 9 کيلومتري غرب روستاي بغداده قرار دارد.

وي با اشاره به اينکه با توجه به داده‌هاي موجود در سطح اين محوطه مي‌توان تاريخچۀ آن را تا قرون مياني اسلامي عقب برد، افزود: وجه تسميۀ اين محوطه به دليل واقع شدن چاه‌هاي زيادي در سطح آن است که در حال حاضر غيرقابل استفاده شده‌اند.

حلاج‌مقدم خاطرنشان کرد: اين اثر شامل محوطه‌اي است که داراي ابعاد تقريبي 150×320 متر بوده و با امتداد شمالي- جنوبي در ميان چاه‌هاي آب شور معروف به گله چاه واقع شده است.

با توجه به اينکه اين منطقه داراي استعداد بالاي آب‌هاي زيرزميني است و از طريق حفر چاه و قنات مي‌توان به اين آب‌ها دست پيدا کرد، احتمالاً در گذشته مورد توجه گروه‌هاي مختلف انساني از جمله عشاير بوده و اين استقرار حتي در سال‌هاي اخير نيز ادامه پيدا کرده است، به گونه‌اي که حتي بقاياي اين استقرارهاي جديد نيز مشاهده مي‌شود.

وي ويژگي اين اثر را داده‌هاي باستان‌شناختي آن دانست و گفت: سفال‌هاي برداشت شده از نظر لعاب در دو گروه لعابدار و بدون لعاب جاي مي‌گيرند.

حلاج مقدم يادآور شد: نتيجه بررسي اين پرونده براي ثبت در فهرست ميراث ملي، در پنجمين اجلاس شوراي ثبت کشور که در استان البرز در حال برگزار ي است اعلام خواهد شد.
122/

انتهای پیام/