وي شرايط جغرافيايي، محيطي و آب و هوا، نحوه زندگي و اسکان و اوضاع اجتماعي، شرايط و اوضاع اقتصادي و پيشرفتهاي تکنولوژي و نيز اعتقادات مذهبي و آداب و رسوم را از جمله عوامل موثر بر فرم لباس ها در جوامع مختلف عنوان کرد.
اين مقام مسوول لباسهاي محلي ايلات مشهور آذربايجان شرقي همچون شاهسون و ارسباران را يکي از مهم ترين جاذبه هاي فرهنگي آنها خواند و گفت: مردان ايل پوشاک اختصاصي ندارند، کت و شلوار و کلاه آنان معروف به کِـپي (کلاه ترک داري که نظير کلاه مردان گيلان است) تشکيل دهنده پوشاک مردان شاهسوني است.
مديرکل ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان افزود: فرم و شکل پوشاک زنانه در مناطق عشايري آذربايجان شرقي اکثريت قريب به اتفاق به شيوه قديم و شامل پيراهن بلند، دامن چين‌دار بلند و چارقد (روسري بزرگ) مي شود.
«محمدي» با بيان اينکه رنگ‌هاي به کار رفته در پوشاک زنان اغلب رنگ‌هايي با زمينه روشن و گلدار است، اظهار داشت: نوع پارچه، دوخت، تزيين و نام انواع پوشاک و زيورهاي زنانه در نزد ايلات و عشاير از تنوع چشم گيري برخوردار است.
وي خاطرنشان کرد: چادر شبي که در منطقه سردرود و بناب و شهرهاي دامنه کوهستان سهند بافته مي شد، لباسي که چوپانان کوهستان سهند بکار مي بردند و کتي مردانه که تا چند سال پيش استفاده مي شد از جمله پوشاک هاي منحصر بفرد و ويژه آذربايجان شرقي به شمار مي رود.
محمدي با اشاره به طرح و جنس اين لباس هاي محلي تشريح کرد: جنس پارچه‌هاي استفاده شده بسته به توان مالي افراد شامل کودري، ململ، چيت، متقال، فاستوني، درياکنار، اوتماسينار، آيناگولي(پولکي)، شالموز، تافته، مخمل و به تازگي ابريشم، حرير مي شود.
اين مقام مسئول عدم معرفي و آموزش دوخت لباس هاي سنتي و محلي به نسل جوان را عاملي براي فراموشي مهارت هاي دوخت اين نوع لباسها دانست و گفت: با برچيده شدن لباس هاي محلي ابزار هاي سنتي توليد پارچه از بين رفته يا در حال از بين رفتن هستند و بسياري از مشاغل سنتي مربوط به پوشاک همچون جولاباف هاي اسکويي و اسکنداني از بين رفته اند.
محمدي با تاکيد بر اينکه ثبت مهارت دوخت پوشاک محلي آذربايجان شرقي به عنوان ميراث معنوي در ترويج اين ميراث ارزنده کمک بسياري مي کند، از ارائه راهکارهايي همچون مستند‌سازي، تحقيق، حمايت، ترويج، ارتقا و احيا براي حفـاظت از اين ميراث معنوي در آينده اي نزديک خبر داد.
120
انتهای پیام/
