اسداله درویش امیری- امروز صنعت گردشگری و جابجایی توریسم به حدی گسترش پیدا کرده که درآمد ناشی ازآن جزء 5 اقتصاد اول دنیا شده است. باید پذیرفت که از این رهگـذر تقریباً همه ممـالک دنیـا کم و بیش از آن درآمد برخـوردار و بهره مندند و کشورها متناسب با قابلیت ها و توانمندی های زیرساختی و برنامه ریزی های علمی برای رفاه و آسـایش و بهـره مندی توریسم می توانند سهـم خود را در این میدان تعیین و افزایش دهند و می توان گفت کم بهره ترین کشـورها از ا/0% و پربهره ترین آنها تا 15% از اقتصاد گردشگری دنیا بهره مند هستند. در کنار آب و هوا،جاذبه های طبیعی و تاریخی و فرهنگی که از موضوعات مهم و اساسی صنعت گردشگری است، غذا به عنوان یکی از ارکان مهم سفر می باشد. امروز یکی از جاذبه های مهم سفر، آشنایی مسافر با غذاهای مختلف ملل است. بنظر می رسد توریسم غذا خود یک رشته مستقل گردشگری به شمارآید. مسافر در هنگام سفر به دنبال تنوع غذایی است، در کشور ما تنوع غذایی وجود دارد که برخی از برآوردها آن را تا 1400 نوع غذای اصلی سنتی شمرده اند. سبد غذایی در ایران می تواند بسیار متفاوت باشد چراکه در ایران، فرهنگ یک منطقه با منطقه ای دیگر متفاوت است به نوعی که غذاهای محلی و سنتی در منطقه شمال کشور با جنوب کشور و یا مناطق آذری نشین یا اصفهان باهم تفاوت دارد. با همه ی این امتیازات و قابلیت ها متأسفانه در اغلب هتل ها، اقامتگاه ها و رستوران های ایران، مسافر و گردشگر خارجی تنها با 10 منوی غذایی محلی که غالباً با گوشت تهیه می شود مواجه می گردد، بطوری که بخش اعظم آن را برنج یا انواع کباب، مرغ و ماهی و حداکثر قیمه و قرمه سبزی تشکیل می دهد. درایران، یک گردشگر، بعد از دو روز اقامت خواهش می کند که به او کباب ندهند و اگر غذای بدون کباب وجود دارد ارائه گردد، که بنظر می رسد این امر ضعف اساسی و بسیار مهم صنعت توریسم در ایران است. مع الاسف هم فعـالان حوزه ی گردشگـری و هم جامعه ی هتل داران به سـادگی از کنار آن می گذرند. 
نکته ی دیگری که در حوزه ی تغذیه و غذای توریسم اعم از داخلی و خارجی باید به آن بپردازیم اینکه برخی از غذاهای اصیل و سنتی ایرانی وجود دارد که امروز در بخشی از اماکن به عنوان پیش غذا از آن یاد می شود؛ یا به تعبیر دیگری از آنها را در منوی اصلی غذا نمی بینیم ازجمله بریانی اصفهان، کوفته تبریز، میرزاقاسمی و باقلاقاتوق گیلان، اشکنه مازندران و خاگینه. اینها خود به تنهایی میتواند جزء منوی اصلی قرار گیرد و به جهت بکار نبردن مواد گوشتی طبعاً ازنظر رژیم غذایی توسط پزشکان توصیه می گردد. 
مطلب دیگری که لازم است عوامل صنعت توریسم در حوزه غذایی بدان توجه کنند این است که انسانها معمولاً تنوع طلبند. اگر بهتـرین غذاها را هم دراختیـارشان قرار دهید نمی شود آن را هر روز خورد و لذت برد؛ شما نمی توانید منوی غذایی گردشگری که ده روز در کشور اقامت دارد را منحصر به برنج و کباب نمائید فرهنگ غذایی ما معرف فرهنگ کشور ماست فرهنگی که در بحث خوراک قائل به ارائه و استفاده از غذای حلال است. و این بعنوان یک شاخص، فرصت و امتیاز برای صنعت گردشگری محسوب می شود .
در پایان نکاتی را به جامعه هتلداران و رستوران داران توصیه می نمایم، انتظار می رود برای بهبود وضعیت صنعت گردشگری آن نکات را سرلوحه امور خود قرار دهند :
1-ترویج غذاهای سنتی و حذف فست فود از سرانه ی غذایی
2- توسعه جایگزین کردن غذاهای سنتی غیرگوشتی بجای غذاهای گوشتی.
3- اکنون که قرار است برنامه ی هدفمندی برای جذب گردشگر خارجی داشته باشیم درکنار سایر مولفه های جذب توریسم باید به دقت به گردشگری غذایی توجه ویژه شود و با برگزاری فستیـوال های غذا و جذب توریسم بتوانیم سفره ی پهن غذای متنوع سنتی ایرانی را ترویج و معرفی کنیم. فرصتهای موجود برای توسعه و اشاعه گردشگری غذایی ایران که می بایست به آنها توجه ویژه شود عبارتند از :
الف- زیرساخت های اصلی آن اعم از منابع طبیعی،دریازی،هوازی و.... در کشور خودمان وجود دارد
ب- نیاز به سرمایه گذاری هنگفت نداریم و با سرمایه گذاری اندک، زودبازده و مقرون به صرفه می توان آنرا اجرائی نمود.
ج- به کمکهای خارجی نیازی نیست و با منابع مادی و معنوی داخلی و سنت های اقلیمی و قومی در بحث تنوع غذایی می توان آن را توسعه داد .
اینک که با همت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برای اولین بار جشنواره غذاهای سنتی اقوام ایرانی در خلخال(استان اردبیل) درحال برگزاری می باشد، نقش رسانه ها بویژه رسانه ملی پر رنگ تر جلوه می نماید.
حضور قابل تقدیر شبکه های مختلف صداو سیما و ثبت و ضبط آنچه در جشنواره می گذارد و آگاهی دادن به جامعه ازسوی صدا و سیما و رسانه های مکتوب مورد انتظار بوده و کمک شایان توجهی به رشد و ترویج فرهنگ غذاهای اصیل ایرانی خواهد نمود .

انتهای پیام/