به گزارش روابط عمومی مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران این اثر کلاژی از یک دیزی آبگوشت با گوشتکوب، کاسه و نان سنگک در کنار استکان، نعلبکی و قندان بر روی زمینه ای از خاک ایران است که تحت تاثیر نزدیکی او به زندگی کوچه و بازار خلق شده و متعلق به دهه 50 شمسی است.
مارکو گریگوریان بی شک ردپایی بزرگ در تاریخ هنر ایران بر جای گذاشت؛ نه‌تنها به خاطر خلق آثار ارزشمندی که در شمار شاخص‌ترین آفرینش‌های سده اخیر ایرانیان می‌باشند، بلکه به خاطر دستیابی به کیفیتی خالص و ناب در نیل به الگویی ایرانی از هنر مدرن که الهام‌بخش بسیاری از هنرمندان نسل‌های بعد از او واقع شد. مارکو گریگوریان بسیار مسحور فرهنگ و تمدن ایران بود و آن را در همه اشکالش عمیقا ستایش می‌کرد.
اشارات صادقانه او به اصالت‌های ایرانی و پافشاری‌اش بر ارزش‌های نمایان در هنرهای سنتی، تا حد زیادی باعث ترغیب هنرمندان مدرنیست و حتی مقامات فرهنگی به حفظ و احیای آنها شد.
مارکو از اوایل دهه ۱۳۵۰ به تدریس در دانشکده هنرهای زیبا و تربیت شاگردانی پرداخت که اکنون در شمار برترین هنرمندان معاصر کشور محسوب می‌شوند. او سپس به همراه شش چهره صاحب‌نام دیگر همچون مرتضی ممیز، فرامرز پیلا‌رام، غلا‌محسین نامی، مسعود عربشاهی، سیراک ملکونیان و عبدالرضا دریابیگی، گروه هنری آزاد را پایه‌گذاری و نمایشگاه‌های متعددی با آنها برگزار کرد.
گریگوریان پس از انقلاب 57 به آمریکا مهاجرت کرد و قبل از مهاجرت بخش عمده‌ای از کلکسیون نقاشی‌های قهوه خانه‌ای خود را به موزه‌های ایران اهدا کرد تا برای همیشه در کشورش باقی بماند. دامنه‌ی عشق و علاقه این هنرمند به ایران و ایران زمین به حدی بود که نقاشی‌های مهمترین دوره هنری‌اش را با استفاده از خاک ایران خلق کرده‌است. او پس از مهاجرت به آمریکا، گالری خود را در نیویورک دایر کرد و پس از آن که دخترش را از دست داد، از آمریکا به ارمنستان رفت و در ایروان موزه‌ی کوچکی را به نام موزه‌ی «هنرهای خاور نزدیک» افتتاح و به دولت ارمنستان هدیه کرد. امروز این موزه محل نگهداری و نمایش آثار خود اوست.
از آن پس مارکو شش ماه از سال را در ارمنستان و به خصوص در دهکده‌ی کوهستانی «گارنی» می‌گذراند. در این سال‌ها، مارکو قالی‌های منحصر به فردی را خلق کرد. یکی از خصوصیات مارکو گریگوریان این بود که تمام مراحل کار را شخصا انجام می‌داد. از طرح گرفته تا انتخاب مواد و بافت و پرداخت. به جز قالی‌هایی که به دست او بافته شدند، با تشویق مارکو، قالی‌بافان معاصر ارمنی قالی‌های ارزشمندی را بافته‌اند. با این کارها، همچون کارهای انتزاعی، این هنرمند توانست آنچه در زندگی امروز سنتی دیده می‌شد با شیوه ای نو ارایه دهد و بی‌دلیل نیست که مارکو در جامعه هنری ایران به عنوان هنرمند نوگرا معروف است.
او سرانجام در روز دوشنبه پنجم شهریور 1386 بر اثر نارسایی قلبی در سن ۸۲ سالگی در ارمنستان درگذشت.
علاقه مندان جهت دیدن این اثر می توانند تا پایان شهریور ماه همه روزه از ساعت 9 تا 18 به موزه کتابخانه اختصاصی مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران واقع در میدان شهید باهنر (نیاوران) مراجعه کنند.
انتهای پیام/
