به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مژگان اسماعیلی رییس پژوهشکده زبان شناسی ، کتیبه ها و متون و دبیر علمی همایش بین المللی میراث زبانی با اشاره به اینکه این سومین همایش با این موضوع است که توسط پژوهشگاه میراث فرهنگی برگزار می شود تصریح کرد که میراث فرهنگی توانست با این حرکت فرهنگی به هدف خود که ایجاد وفاق ملی بود دست یابد .
او افزود :این افتخار بزرگی است که اساتید بسیاری از کشورهای مختلف برای شرکت و ارایه مقاله در این همایش حضور دارند .
اسماعیلی با اشاره به اینکه حفظ و صیانت از میراث فرهنگی علاوه بر سازمان میراث فرهنگی وظیفه همه ایرانیان است خاطر نشان ساخت که این صیانت تنها شامل میراث ملموس نمی شود و میراث ناملموس ما هم که زبان جزئی از آن است بسیار مهم تلقی می شود.
رییس پژوهشکده زبان شناسی ، کتیبه ها و متون در ادامه با اشاره به نامگذاری 21فوریه برابر 2اسفند از سوی یونسکو به عنوان روز جهانی میراث مادری تصریح کرد که این نامگذاری نشان از اهمیت این موضوع دارد و اینکه یونسکو نیز وظیفه خود می داند که کشورهای مختلف دنیا را نسبت به موضوع زبان آگاه سازد .
او اظهار داشت :با توجه به گستردگی فناوری ها در جهان امروز که حتی کشورهای سنتی مانند چین و هند را درگیر کرده است باید با آگاهی بسیار در پاسداری از میراث فرهنگی سرزمینمان که زبان نیز بخش مهمی از آن است بکوشیم .
میراث زبانی تنها متون و نسخه های خطی نیست
نادر کریمیان دبیر اجرایی همایش میراث زبانی نیز در سخنانی تصریح کرد که بر خلاف آنچه از میراث زبانی می شناسیم که متکی به متون و نسخه های خطی است ، میراث زبانی همه کتیبه های تاریخی ، مهرها ، سکه ها ، اسناد و مدارک تاریخی ،نسخه های خطی ، ادبیات شفاهی ، انواع زبان ها و گویش ها را در برمی گیرد که هنوز به شیوه منسجم و دامنه دارتبیین و گزارش نشده است .
او افزود: میراث زبانی به تمامی آثار نوشتاری تاریخی پیش از اسلام و دوره اسلامی و معاصر اطلاق می شود که برتمامی اشیاءو اموال منقول و غیر منقول حک شده و حاوی پیامی از فرهنگ و تمدن و تاریخ گذشتگان است .
وی اظهار امیدواری کرد ، همایش بین المللی میراث زبانی بتواند مقدمه ارزشمندی برای آغازیک حرکت فرهنگی جدید در راستای ارایه ادبیات جدید میراث زبانی باشد .
او اظهار داشت :با اینکه پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و دانشگاه آزاد اسلامی متولیان برگزاری این همایش بوده اند اما میراث فرهنگی متعلق به یک تشکیلات رسمی نیست و میراث داران اصلی هر منطقه تمامی محافل علمی و فرهنگی آن جا هستند .
انتهای پیام/
