سید محمد بهشتی رییس ایکوم ایران ، این مطلب را عصر امروز \"چهارشنبه \"در پنجمین همایش موزه علوم و فناوری \"جامعه پایدار و جایگاه موزه در ترویج علم سبز\" که در محل موزه ملی ایران برگزار شد مطرح کرد .
او بااشاره به اینکه ایران یک سرزمین داینامیک (پویا) است تصریح کرد به همین دلیل منابع و منافع زیستی در این سرزمین بر خلاف اروپا که هر دو بالفعل اند بالقوه هستند .
وی افزود: مهمترین چالش بشربرای اینکه امکان زیست را در این سرزمین فراهم کند این بوده که حجاب پیش روی این موانع و منابع را از پیش رو بردارد زیرا در غیر اینصورت امکان زیست برایش فراهم نمی شد و وسیله ای که برای برداشتن این حجاب در اختیار داشته همان چیزی است که امروزه به عنوان علم از آن یاد می کنند.
بهشتی تصریح کرد: از این رواست که کیفیت تعامل انسان با محیط در این سرزمین با محیط های دیگر تفاوت ماهوی پیدا می کند و طبعا یک چیزهایی به وجود می آید که محصول تلاش و کوششی است که در این سرزمین اتفاق افتاده است .
وی با رد این مدعا که علمی که اینجا پدید آمده با علمی که در مناطق دیگر به وجود آمده متفاوت بوده است تصریح کرد :ولی یافته های علمی اینجا وجود داشته که تنها در این سرزمین یافت می شده و بعد ها تمام بشریت از آن استفاده کرده اند .
بهشتی با بیان اینکه در ایران با وجود کم آبی تعدادی رودخانه وجود دارد که هر چهار مرحله شکل گیری را دارا هستند این چهار مرحله را شامل آغاز از سرچشمه ، خروج ازکوهستان ،جریان یافتن در دشت و به دریا پیوستن اعلام کرد .
او تصریح کرد که در این چهار مقطع رفتار رودخانه کاملا با یکدیگر متفاوت است و اگر قرار باشد سازه ، سد ،بندو... در مسیر آن ایجاد شود بنا به اینکه در کدام مرحله و مقطع است شرایط مختلفی را دارد .
وی با بیان اینکه در اروپا به دلیل نبود کوهستان عمدتا تنها مرتبه سوم و چهارم را داریم اظهار داشت :به طبع سازه هایی که در این سرزمین ساخته شده موکول به رفتار آب در این دو مقطع است .
و اگر گذشتگان ما می خواستند سازه ای در مقطع اول و دوم رودخانه ایجاد کنند ناگزیر بوده اند که خودشان معمایش را حل و فصل کنند و دانشش را به دست آورند از این رو است که درمیابیم از ابتدا ناگریز بوده ایم که دانش از قوه به فعل در آوردن منابع زیستی را عملا در سرزمینمان تمرین کنیم .
بهشتی با تاکید بر ضرورت توجه به اکوسیستم در سرزمینی مانند ایران گفت: در سرزمینی مانند اروپا رفتارهای وسیعی باوجود اکوسیستم شکل گرفته زیرا اگر می خواستند از اعماق تاریخ مبتنی بر آن رفتار کنند شرایط زیست برایشان مانند سرخپوستان شمال امریکا می شد ازاین رو ناگزیر از خروج اکوسیستم بودند.
اودر بخش دیگری از سخنانش گفت :اما برای فراهم کردن امکان زیست در یک سرزمین مثل سرزمین ما باید به اکوسیستم توجه می کردند و اگر اقدام به خروج از اکوسیستم می کردند به دلیل حساسیت های اکوسیستم در سرزمین ما ، اکوسیستم همان بلایی را سرشان می آورد که در 60سال اخیر سر ما آمده است زیرا از زمانیکه پول نفت وارد چرخه اقتصادی ما شد رفتاری باوجود اکوسیستم با سرزمینمام کردیم به همین دلیل هم اکوسیستم دارد ما را به بیرون از خودش پرتاب می کند .
وی خشک شدن دریاچه ها ، فرو نشست زمین ، هجوم ریزگرد ها را نتیجه همین رفتارهادانست و افزود: این در حالی است که گذشتگان ما متوجه بوده اند که اگر می خواهیم در شرایط حداکثری زیست ایجاد کنیم این موکول است به اینکه حتی اکوسیستم را هم از قوه به فعل در آورده و آن را ارتقا بخشیم .
بهشتی با بیان اینکه توسعه در سرزمین ایران از گذشته با ابتنای به اکوسیستم بوده است گفت: هنر ما در این بوده که علمی را پدید آوریم که به ما اجازه دهد با ابتنای به اکوسیستم شرایط حداکثری زیست را در سرزمینمان ایجاد کنیم.
گیاهانی نظیر خرما ، گندم ،برنج و... بنا به مطالعات باستان شناسی در همین سرزمین اهلی شده اند و پیوند زدن در کشاورزی هنر مردم این سرزمین بوده است به شکلی که با ابتنای به اکوسیستم یک درخت آن را اعتلا می بخشیم.
او با اشاره به عنوان همایش گفت :ایران با اینکه در دوره اخیر حالش خراب شده ولی در گذشته تاریخی اش حرف زیادی برای گفتن داشته زیرا که مردم این سرزمین دانشی را به دست آورده بودند که به آنها اجازه داده بود هزاران سال در این سرزمین زندگی کنند .
رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری افزود :در بسیاری از سیاحت نامه ها چیزی که مکرر به آن اشاره شده این است که همگان تعجب کرده اند که ایرانی ها چرا این سرزمین را برای زندگی انتخاب کرده اند که شرایط زیست در آن موجود نبوده است.
وی در پایان اظهار داشت : با همین رویکرد و ابتنای به نوع دانشی که از قوه به فعل در آوردن بوده امکان زندگی در این سرزمین برای ما ایجاد شده است و از عجایب روزگار این است که هنوز سرزمین ما یک سرزمین داینامیک و بالقوه است وهنوز هم اگر قرار باشد که قصد زیستن در آن را داشته باشیم کافی است که به همان نوع کیفیت از دانش رجوع کنیم و با تکیه بر آن شرایط زیست را در سرزمینمان به ظرفیت حداکثری برسانیم.
انتهای پیام/
