مجموعه نفیسی از نمونههای کمیاب لباس و پارچههای دستبافت مناطق مختلف ایران چهارشنبه 30 دی در نگارخانه دیپلماتیک موسسه فرهنگی اکو به نمایش درآمد.
به گزارش chtn، افتخار حسین عارف رییس موسسه فرهنگی اکو در افتتاح نمایشگاه سی دار (جلوهای نو از پارچه های دست بافت ایرانی) گفت: نساجی سنتی ایران با تاریخی 7 هزار ساله طی قرون و اعصار متمادی تامین کننده پارچه برای مصرف پوشاک و منسوجات خانگی به عنوان بخش مهمی از نیازهای اولیه مردم بوده و خود عرصهای برای بروز ذوق، هنر و خلاقیت صنعتگران شایسته و هنرمندان است.
وی ادامه داد: امروزه هنر منسوجات دستباف ایرانی در حال فراموشی است. برای حفظ این دانش کهن که می توان از آن به عنوان یکی از رشتههای هنری خلاق استفاده شود باید فرهنگ سازی کرد.
حسین عارف افزود: این نمایشگاه که با هدف نمایش و معرفی مجموعه نسبتا کاملی از انواع پارچههای دستباف سراسر ایران برگزار شده گامی در جهت ایجاد تعاملات و همکاریهای گستردهتر بین افرادی که پیشینهای ارزشمند در این هنر داشته یا برای حفظ هنرهای سنتی به عنوان بخشی از تاریخ هنر علاقهمند هستند برگزار شده است.
رییس موسسه فرهنگی اکو بیان کرد: هدف از برگزاری این نمایشگاه علاوه بر معرفی پارچه بافی سنتی ایران و شناسایی علاقهمندان فعالان این عرصه در منطقه، ایجاد زمینه همکاری بین کشورهای عضو اکو است. با توجه به قرابتهای فرهنگی کشورهای عضو اکو می دانیم که نقوش و تکنیکهای بافت پارچه بر هم تاثیر فراوان داشتهاند. بنابراین با تبادل این تجربیات و دانشها می توانیم شاهد حفظ و احیای این هنر در عصر پرشتاب صنعت در دنیای امروز باشیم.
سید عبدالمجید شریف زاده رییس موزه فرش نیز در این مراسم گفت: قدیمیترین آثاری که از نساجی در ایران داریم متعلق به 7 هزار سال پیش است و اولین نمونههای آن از غار کمربندی در شمال ایران به دست آمده است. نخستین ابزار مربوط به نساجی دقیقا به 6 هزار و 500 سال قبل از میلاد تعلق دارد. بنابراین سابقه تاریخ نساجی در ایران بسیار طولانی است.
رییس موزه فرش اضافه کرد: اولین نمونههای بافت به 5 هزار سال قبل از میلاد در شوش و ابزار آن مثل دوک های گِلی در تپه سیلک کاشان دیده میشود. هنوز هم شعربافی در کاشان به عنوان یکی از شغلها قابل بررسی است و خوشبختانه موسسه سیدار از این فعالیتها حمایت می کند.
شریف زاده اضافه کرد: خوشبختانه با فعالیت هایی که در معاونت صنایع دستی صورت گرفته است پارچه زربفت از فراموشی نجات پیدا کرد و ما در کاشان، اصفهان و به زودی یزد شاهد ادامه بافت این پارچه خواهیم بود. بسیاری از هنرمندان در مناطق مختلف و به شیوههای گوناگون در حال بافت این پارچه هستند.
او بیان کرد: ما می توانیم دوباره جاده ابریشم را که زمانی این پارچهها از آنجا صادر میشد را با پارچههای سنتی خودمان احیا کنیم اما واقعیت مطلب این است به دلیل پراکندگی و خاک خوردگی کمتر به این موضوع توجه شده است.
شریف زاده گفت: ما در بسیاری از مدهای اروپا شاهد هستیم که از هنر دستبافت شرقی و ایرانی الهام میگیرند. زیباترین فشنها با الهام از فرشهای ایرانی و شرقی به خصوص کشورهای عضو اکو شکل میگیرند. با توجه به پتانسیلی که امروز وجود دارد باید این هنر را از گوشه عزلت بیرون بکشیم و به جهان معرفی کنیم.
انتهای پیام/