بازدید کننده ای که وارد سالن 38 می شود با سورپرایزی واقعی مواجه می شود. کل سالن به گونه ای طراحی شده که گویا وارد یک خانه شده است و در اطراف صحن اصلی حیاط، اتاقهایی با شکل و طرح یکسان وجود دارند که امکان بازدید مردم را از تولیدات و صنایع دستی هر استان ، غذاها و خوراکی های متنوع و آشنایی با فرهنگ و سنتهای هر استان به طور مختصر ومفید فراهم کرده است.
البته صدای موسیقی محلی و افرادی که نقش های مختلف در گروه نوازنده ها را برعهده دارند سر و صدای خاصی برسالن حکم فرما کرده است به گونه ای که در بدو ورود کمی گیج کننده به نظر می رسد اما با کمی گشت و گذار در نمایشگاه، حالت طبیعی به خود می گیرد و بازدید کننده به آن عادت می کند.
افرادی با شمایل و پوشش های محلی استان های مختلف در حال گشت و گذار در سالن ها هستند، در غرفه ای، هنرمندی سفالگر در حال سفالگری است و در غرفه دیگری، دار قالی بر پاست و در یکی دیگر، کرسی چیده شده است و افراد خانواده به طور سمبلیک دور آن نشسته اند. حتی در غرفهای مشکی بر چوب قرار گرفته و بازدید کننده فرصت می یابد خود مشک را به اصطلاح تلمب بزند و طعم دوغ محلی را بچشد. بوی ادویه و شیرینی های محلی ، عسل، گیاهان دارویی، لبنیات، عرقیجات و غذاهای محلی در فضا پیچیده است و ترکیب این رنگ و بوها و غذاها با موسیقی سنتی محلی و صدای ساز و آواز محیط، مخاطب را به دنیای دیگری برده و برای دقایقی از فضای دود آلود و ترافیک زده تهران دور می کند.
در اولین روز بازگشایی نمایشگاه ، نوازنده هایی از استان اردبیل؛ میهمان داخلی و خارجی را میهمان کردند و البته سفرای خارجی مقیم تهران با بازدید از این سالن دچار شگفتی و تعجب شده بودند.
ممکن است یک شهروند ایرانی در طول عمر خود فرصت نکند به همه استان های کشور سفر کند، اما با بازدیدی کوتاه از این سالن با فرهنگ و سنن و آداب و غذاها و پوشش و گویش مردم این مناطقه آشنا خواهد شد. آشنایی نوجوانان و جوانان ما با فرهنگ غنی خودمان ، بزرگترین فرصتی است که سالن 38 در اختیار مردم قرار داده است . اینجا ایران است ما مال همین مرز و بوم هستیم و این سنتهای ما است. میهمان ما باشید.
انتهای پیام/
