ماندگاری شکوه و عظمت میراث تاریخی و طبیعی ایران عزیزمان مرهون همت و تلاش کسانی است که عمر گرانبهای خویش را مصروف تحقیق و پژوهش در باره داشته های غنی و منحصر به فرد این سرزمین دیرینه کرده اند. بی شک مرحوم استاد منوچهر ستوده در این میان جایگاهی شایسته دارد و نام او همراه با نام ایران زمین جاودانه خواهد ماند. بزرگمرد اندیشمندی که میوه عمر 103 ساله و پربار او ده ها جلد کتاب و صدها مقاله است و ایرانشناس، جغرافیدان تاریخی، و پژوهشگر برجسته ای که اولین فرهنگ گویشی را در کشور به چاپ رسانید. او به سال ۱۳۱۳ و در سن 21 سالگی وارد دانشسرای عالی شد و نخستین مقاله خود را در ۱۳۱۵ دربارهٔ «مطالعات تاریخی و جغرافیایی- مسافرت به قلعه الموت» نوشت. در واقع اگر نگارش این مقاله را نقطه آغازی بر فعالیت جدی او در حوزه پژوهش و نگارش بدانیم وی به مدت 80 سال مشغول تلاش علمی و تالیف اثر برای شناخت و معرفی فرهنگ و جغرافیای تاریخی این مرز و بوم بوده است. ستوده که از هیاهوی زندگی در کلانشر گریزان بود به رغم حضور و فعالیت های گسترده ای که در مجامع علمی داخلی و خارجی داشت کوی نارنج (سی سرا) سلمان شهر بود را برای سکونت برگزید تا بتواند در آرامش به مطالعه و پژوهش بپردازد. وی تابستانها در روستای کوشکک لورا در جادهٔ چالوس و زمستان در خانهٔ دیگری که بسیار ساده بود در سیسرا (نزدیک چالوس) زندگی میکرد. عضو جامعه ملی جغرافیای آمریکا ، عضوانجمن ایرانشناسی ، سفرهای مطالعاتی به خارج از کشور، استادی و عضویت گروه تاریخ دانشگاه تهران، حضور در کنگرههای مهم ایرانشناسی همچون کنگرهٔ بینالمللی تاریخ و هنر و باستانشناسی ایران در دانشگاه آکسفورد و کنگرهٔ بینالمللی ابوریحان در پاکستان ، سفر به چین و آسیای میانه ، تالیف بیش از 50 جلد کتاب و قریب به 300 مقاله ، تنها بخشی از فعالیت های علمی و پژوهشی اوست و جا دارد علاقمندانش پروژه ای وزین را برای بازبینی و بازخوانی و انتشار منسجم آثارش به سرانجام برسانند. درگذشت او در بیستمین روز از بهار 1395 و در 103 سالگی هرچند بر تمامی اهالی دانش و پژوهش و به ویژه دوستان و دوستدارانش گران آمد، اما همه می دانیم که فرهیختگان و چهره های ماندگار همچون او، میرایی ندارند ، چراکه \" مرد نکونام نمیرد هرگز\". یادش گرامی و راه روشنش مستدام باد.
مسعود سلطانی فر
• معاون رییس جمهور و رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
انتهای پیام/