به گزارش روابط عمومی صندوق احیا و بهره برداری از اماکن تاریخی، جعفر طاهری گفت: درباره هويت شهرسازي ايراني – اسلامي بايد اعتراف كنيم كه به دليل عدم توجه به حفظ بافت هاي تاريخي از يك سو و عدم طراحي مناسب فضاهاي جديد كه انطباق و ارتباط صحيحي با ساختار معماري اصيل ما داشته باشند، از سوي ديگر دچار هويت زدايي در شهرها شده ايم.
وي افزود: در كنار اين هم بايد بپذيريم كه قسمت مهمي از بافت ها و بناهاي تاريخي ما به طور كلي در برخي شهرها از بين رفته اند و بازيابي و بازآفريني آنها به دليل ساخت و سازهاي جديد غير ممكن شده است.
اين مدرش دانشكده معماري، شهرسازي و هنر اسلامي دانشگاه فردوسي مشهد ادامه داد: در شهرهايي مانند تهران معماري اصيل و فرهنگي ما به صورت جزيره اي در برخي بافت ها و بناهاي تاريخي از هم دور افتاده موجود است، اما يكپارچگي و ارتباط شهرسازي خود را با عناصر هم جنس و همينطور عناصر پيراموني جديد از دست داده.
طاهري با بيان اينكه «بناها و بافت هاي تاريخي كشور در شهرها در حالت كما به سر مي برند» اضافه كرد: احياء بناها و بافت هاي تاريخي هر چند شايد نتواند هويت شهرهاي ما را به طور كامل مورد بازيابي قرار دهد اما باعث خواهد شد كه سمبل ها و نمونه هاي معماري ما امكان ادامه حيات پيدا كنند.
وي تاكيد كرد: شهرهاي ما براي برون رفت از بحران هويت نيازمند سمبل هاي شهرسازي و معماري هستند و احياء بناهاي تاريخي اين ابزار را براي هويت يابي مجدد شهرسازي ما فراهم مي كند. خصوصا اينكه اين احياء در پيوند با جريان يافتن روح زندگي در كالبد اين آثار فرهنگي باشد و بتواند بين شهروندان و بناهاي تاريخي ارتباط بي واسطه اي ايجاد كند.
انتهای پیام/