محمد رضا خراسانی- دیگران از نداشته، داشته می سازند. داشته را بزرگ می کنند چنانکه در چشم می نشیند و ذهن را چنان در گیر می کند که فکر هم به یاری اش می آید و برنامه می نویسد تا  راه را برای دیدن آن داشته هموار کند. مثال این سخن را می توان در میان کشور هایی یافت که در بر بیابان ، جاذبه می سازند. طرح های تازه در می اندازند و به عنوان مقصد گردشگری هم ، جهانگردان را به سوی خویش می خوانند. اما ما از هزار در هزار داشته خود چندان که باید بهره ای نمی بریم ، حال آنکه هر کدام از این ظرفیت ها را اگر دیگران داشتند چه فرصت ها که نمی ساختند و چه سودها و بهره ها که نمی پرداختند. یکی از این پر شمار استعداد های ما همین غذا است. بله همین خوردنی خوش مزه که می تواند از ظرفیت های خوب برای جذب دیگران باشد. می تواند طعمی ماندگار در ذائقه آنان بگذارد که باز هم آنان را به این دیار بکشاند چون اغلب مردم  غذا را به عنوان یکی از جاذبه های مهم برای مسافرت در نظر می گیرند و غذا امروزه به عنوان یکی از شاخص های مناطق مختلف دارای اهمیت است.به باور این قلم کشوری که تنوع غذایی در بیش از 2500 نوع دارد باید با همین ظرفیت ، به تولید اشتغال پایدار و سرمایه بپردازد. مدیر کل دفتر مطالعات و آموزش معاونت گردشگری و دبیر شورای سیاستگذاری جشنواره سفره ایرانی که این رقم قابل توجه را اعلام می کند، حرف هایی دارد خواندنی، او بر تنوع فرهنگی برگرفته از تنوع اقلیمی و زیست محیطی  کشور مان به درستی انگشت می گذارد که سفره گسترده ایرانی را با تنوع بالایی مواجه کرده که تا کنون ۲۵۰۰ نوع غذا در ایران مورد شناسایی منطقه ای قرار گرفته است.  دبیر شورای سیاستگذاری جشنواره سفره ایرانی  پس از جشنواره، به یک \"باید\" مهم هم تصریح کرد؛ باید غذاهای سنتی را احیا کنیم تا جاذبه گردشگری و مقصد سازی با حضور گردشگران افزایش پیدا کند. بله، ما هم مثل جهانی که با شتاب به پیش می رود، از هر فرصتی برای رونق خانه خویش، استفاده کنیم. خانه ای به بزرگی ایران که چون به رونق برسد، سفره همه ما رنگ و بوی تازه خواهد گرفت. جه همان طور که محسن رنجبر می گوید، افرادی که به مسافرت می روند ۱۵۰ تا ۲۰۰ دلار برای غذا هزینه می کنند به طوری که سالانه 250 میلیارد دلار تبادل مالی غذای گردشگران در دنیا برآورد شده است.  این یعنی یک منبع بزرگ ارز آوری و بستری برای رونق اقتصادی و اینکه غذا به عنوان یک جاذبه مهم برای کشاندن دوباره گردشگر به یک نقطه به شمار می رود. یعنی یک منبع پایدار اقتصادی، یعنی اشتغال پایدار و باز این همه ماجرا نیست به ویژه برای ما ایرانیان که در سپهر فکری خود به دنبال معرفی خویش و تولید پیام و انتقال آن هم هستیم، خب، همان طور که رنجبر می گوید و نگاه جامعه انسانی هم چنین است که غذا به عنوان یکی از نمادها و باورهای فرهنگی یک جاذبه ملموس فرهنگی  همیشه مطرح است. در آموزه های دینی هم غذا داری شان احترام بر انگیزی است و دین به لقمه لقمه غذا و حتی به دانه گندمی که آرد و نان می شود توجه دارد و دانشمندان نیز نقش غذا بر تربیت و پرورش انسان را مورد تاکید قرار می دهند. به هر روی ما باید \"سفره ایرانی\" را به عنوان یک ظرفیت بزرگ فعال کنیم  و از این طریق در حوزه اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل کنیم. از این منظر سفره ایرانی می تواند یک راه تازه را پیش روی همگان باز کند تا با هنر و ذوق ایرانی کاری درخور انجام شود چه همان گونه که در خاطرات گردشگران نیز به کرات خوانده ایم غذای ایرانی و دستپخت ایرانی در نظام غذایی جهان حرف های زیادی برای گفتن و طرفداران زیادی برای نشستن سر سفره دارد. پس این ظرفیت را قدر بدانیم.

انتهای پیام/