محمد رضا خراسانی- بحث های طلبگی، شیرینی خاص خود را دارد. پر از قلت و ان قلت است. نه کسی که قلت می گوید خود را حق مطلق می داند و نقد ناپذیر می شود و نه طرف ان قلت، مرز حرمت را می شکند. نه این اردوکشی می کند و نه دیگری طرفداران خود را به کف خیابان می کشاند. همه گفت و گوها و حتی جادلهم بالتی هی احسن هم در همان مدرس مباحثه به پایان می رسد. ومباحثان دقایق پیش با حفظ احترام یکدیگر از مدرس بیرون می آیند و با رفاقت سابق به امور خود می پردازند. این رویه مرضیه ای است که در حوزه فراوان با آن مواجه می شویم. گاه حتی شاگردی در ابتدای راه، به اشکال می پردازد در محضر استادی بزرگ که راه ها را بارها پیموده و در اوج است. اما استاد از اوج به شاگرد نگاه از بالا به پایین ندارد بلکه او را به عنوان مستشکل در برابر خود و خود را ملزم به پاسخگویی می داند و تلاش می کند شاگرد را با پاسخ های علمانه، از فرودست به فرادست برکشد لذا گاه اشکال های ناوارد او را هم با صبر و حوصله آنالیز می کند و خود او را به جواب می رساندو... این خیلی خوب است که محترمین و بزرگان در مشهد فرمایشات خود را ذیل مباحث طلبگی بیان می فرمایند و چون بحث چنین می شود می توان در برابر قلت ها ان قلت آورد و همان طور که بر توسعه حرم، فراتر از محیط فیزیکی امروز تاکید می شود و جغرافیای حد اقلی آن \"بین الجبلین\" تعریف می شود و با ورداشت اینکه همه زمین، زیر گام های حجت خداست و حرم او و با تاکید بر اینکه \"عالم محضر خداست\" می توان به برخی تند گویی ها نقد رواداشت . آن هم از کلام نورانی حضرت امام رضا (علیه السلام) که \"مشهد\" با نسبت یافتن به  ایشان، \"مقدس\" می شود و گفت باید نگاه به  گردشگران و کسانی که به مشهد می آیند و با هر نوع سلیقه  که هستند، هر چه هستند نه تنها نباید  سخت و تند  باشد که آنان را به نام \"عیاش\" از مشهد راند بلکه باید به روی آنان آغوش گشود و حتی عیاش را طبیبانه مداواکرد و هرگز و هرگز و هرگز به دیگران از بالا نگاه نکرد و خود را برتر نشمرد که صاحب حرم خود برای همه حرمتی بلند قائل هستند و در روایتی که با
« لا یَتِمُّ عَقْلُ امْرِء مُسْلِم حَتّى تَكُونَ فیهِ عَشْرُ خِصال شروع می شود و 9 مورد را ، پشت سر هم ذکر می فرمایند اما به مورد دهم که می رسند با توجه به اهمیت حیاتی آن، سبک سخن را عوض می فرمایند که؛ ثُمَّ قالَ(علیه السلام): أَلْعاشِرَةُ وَ مَا الْعاشِرَةُ؟ قیلَ لَهُ: ما هِىَ؟ قالَ(علیه السلام): لا یَرى أَحَدًا إِلاّ قالَ: هُوَ خَیْرٌ مِنّى وَ أَتْقى ».
 یعنی،عقل شخص مسلمان تمام نیست، مگر این كه ده خصلت را دارا باشد:.... 10ـ سپس فرمود: دهمى چیست و چیست دهمى؟ به او گفته شد: چیست؟ فرمود: احدى را ننگرد جز این كه بگوید او از من بهتر و پرهیزكارتر است.... خب، آیا برخی نگاه ها به مقوله گردشگر و گردشگری و آنچه در این چند روز گفته آمد، با مکتب رضوی سنخیتی دارد؟ آیا نباید نگاه ها و  گفته شده ها اصلاح شود؟ آیا توقع اینکه بزرگان ، بزرگی کنند و به ما و همگان درس اصلاح گفتار ناصواب بدهند ، امری بی جاست؟ مگر این سنت علمای بزرگ نیست که اگر گاه، همه حق را در باره موضوعی بیان نمی کردند و یا سخن غیر دقیق می گفتند، خود اصلاح می فرمودند؟ فکر می کنم ما نیازمند اصلاح نگاه در مشهد هستیم که به اصلاح امور هم بینجامد و دایره خودی ها را چنان وسیع کند که فقط دشمن آنسو بماند و حتی نتواند از افراد مردد هم یارگیری کند. دایره را وسیع بگیریم و روی ارتقای آحاد جامعه کار کنیم، این وظیفه بارز طلبگی است که بزرگان بدان مفتخرند.


To

حمید ضیایی پرور‎

انتهای پیام/