او گفت: «در این آیین سنتی، زنان و دختران شاهرودی و دامغانی برای برآورده شدن حاجات و آرزوهایشان بین دو نماز ظهر و عصر روز بیست‌وهفتم ماه رمضان، اقدام به کیسه‌دوزی و انداختن سکه یا پول در داخل کیسه دست‌دوزشان می‌کنند.»
خواجه‌بیدختی، با بیان اینکه این آیین سنتی بیش از سه قرن قدمت دارد، گفت: «این مراسم هرساله در مسجد جامع و برخی مساجد قدیمی شهر شاهرود و مسجد تاریخانه دامغان برگزار می‌شود.»
حمیدرضا حسنی، رئیس اداره میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری شهرستان شاهرود، نیز گفت: «بیست‌وهفتمین روز از ماه مبارک رمضان مصادف با کشته شدن قاتل ملعون حضرت علی(ع) و در باوری دیگر جزو لیالی قدر است و زنان شاهرودی در این روز این کیسه را، که ”کیسه مراد“ نامیده می‌شود، می‌دوزند.»
حسنی گفت: «زنان و دختران پس از دوخت کیسه با مقداری پارچه و نخ و سوزن، سکه‌ای به‌عنوان تبرک در میان کیسه می‌گذارند و آن را تا سال آینده نزد خود نگه می‌دارند.»
او افزود: «افرادی که با انجام این کار در سال‌های قبل نذرشان برآورده شده و به حاجت خود رسیده‌اند در سال بعد مقداری پارچه و نخ و سوزن برای دوخت کیسه به مسجد می‌آورند و آن را بین سایر نمازگزاران تقسیم می‌کنند. برخی از زنان نیز مبلغی پول به‌نیت تشرّف به سفرهای مذهبی در این کیسه می‌گذارند و در طول سال از همین مبلغ برای سفر به اماکن مذهبی و زیارت امامان و معصومان(ع) هزینه می‌کنند.»
او با اشاره به اینکه عده‌ای نیز این کیسه را به‌نیت باروری، بخت‌گشایی، برکت مال و دارایی و... می‌دوزند، گفت: «دوخت کیسه همراه با ذکر سلام و صلوات و در فاصله بین دو نماز ظهر و عصر انجام می‌شود.»
حسنی، با بیان اینکه زنان کهنسال شاهرودی انجام این آیین را در زمان خردسالی خود به‌یاد دارند، افزود: «چنانچه فردی بنا به دلایلی در مسجد حاضر نشود، دوخت این کیسه را به دیگر نمازگزاران سفارش می‌دهد.»
انتهای پیام/
