به‌گزارش میراث‌آریا به نقل از ایسنا، او حدود سه سال است که در شورای جهانی صنایع دستی، به‌عنوان معاون رئیس منطقه آسیا و اقیانوسیه این شورا فعالیت می‌کند.
کوین مورای ـ معاون رئیس منطقه آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع‌دستی ـ درباره روند ثبت‌جهانی شهرهای صنایع‌دستی، توضیح داد: «بعد از دیدن شهرهای کاندیدا و بررسی ارزیابان، من و غدا هیجاوی، رئیس منطقه آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع‌دستی، و ویدا توحدی، مشاور معاونت صنایع‌دستی، به‌عنوان سه ارزیاب، گزارشی را برای شورای جهانی صنایع‌دستی که مقر آن در انگلیس است، ارسال می‌کنیم. رئیس شورای جهانی صنایع‌دستی نیز گزارش را به چهار منطقه آمریکای لاتین، آمریکای شمالی، آفریقا و اروپا می‌فرستد و براساس گزارش و پیشنهادهایی که این هیات به شورا می‌دهد، نتیجه قطعی اعلام می‌شود.»
او درباره معیارهایی که برای خروج یک شهر از ثبت جهانی وجود دارد، اظهار کرد: «معیارهای شهرها متفاوت است. همه افرادی که در یک شهر فعالیت می‌کنند، باید با یکدیگر همکاری کنند. در حال حاضر معیار مهم این است که هنرمندان فضایی برای خلاقیت داشته باشند و به این موضوع، توجه بیشتری نشان دهند. از طرفی با هنرمندان دیگر در این حوزه در ارتباط باشند تا بتوانند تبادل اطلاعات کنند.»
معاون رئیس آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع‌دستی در پاسخ به این‌که عرضه کالاهای چینی در شهر جهانی لالجین می‌تواند عنوان جهانی را از این شهر بگیرد؟ گفت: «این موضوع مشکلی برای ثبت‌جهانی لالجین ایجاد نمی‌کند. مهم‌ترین عامل برای شورای جهانی صنایع‌دستی، تهیه گزارش است. شهرهایی که ثبت می‌شوند، باید مرتب گزارش سالانه بدهند. این گزارش را که به ارتباط و تعامل بین شهرها کمک می‌کند، باید دبیرخانه لالجین و هنرمندانی که در این حوزه فعال هستند، تکمیل کنند.»
مورای با بیان این‌که کشور چین اولین و ایران دومین کشورهایی هستند که بیشترین شهرهای ثبت‌شده در شورای جهانی صنایع‌دستی را دارند، ادامه داد: «به‌نظر می‌رسد دولت ایران توجه خوبی به صنایع دستی، بویژه در خصوص بیمه هنرمندان دارد. هنر صنایع‌دستی در ایران قوی و غنی است، اما نیازمند مستندات و تهیه اطلاعات جامعی به زبان انگلیسی است تا مردم کشورهای دیگر بتوانند آن‌ها را بخوانند و با صنایع دستی ایران آشنا شوند.»
دایره‌المعارف صنایع‌دستی تدوین می‌شود
او با بیان این‌که شورای جهانی در حال تدوین دایرةالمعارف صنایع‌دستی است، گفت: «این دایرةالمعارف می‌تواند معرف صنایع‌دستی کشورهایی باشد که در حال حاضر وضعیت خوبی ندارند و حتی در حال جنگ هستند. در واقع، ما منابع یا دفاتری در کشورهای در حال جنگ مثل سوریه یا عراق نداریم که بتوانیم اطلاعاتی از آن‌ها بگیریم و قرار است اطلاعات مربوط به صنایع دستی آن‌ها را از مردمی که به کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند، کسب کنیم.»
معاون رئیس آسیا و اقیانوسیه شورای جهانی صنایع‌دستی براساس عکس‌هایی که از هنرهای سنتی و تجسمی در گالری تصاویر سایت‌های مربوط به صنایع‌دستی استرالیا دیده می‌شود، در پاسخ به پرسشی درباره تفاوت هنرهای تجسمی و صنایع‌دستی در کشور استرالیا، توضیح داد: «در هنرهای تجسمی، یک کالا خرید و فروش می‌شود که این موضوع در هنرهای سنتی هم صدق می‌کند، اما معیارها و ارزش‌هایی نیز ماورای آن وجود دارد. این دو هنر، تکمیل‌کننده یکدیگر هستند و نمی‌توانیم بگوییم کدام‌یک بهتر است.»
او حاضر نیست به‌عنوان یکی از ارزیابان شورای جهانی درباره این‌که کدام شهر ایران، صنایع‌دستی بهتری دارد، توضیح دهد؛ اما به‌عنوان یک شخص حقیقی در این‌باره معتقد است: «صنایع‌دستی مریوان، کلپورگان و شهرهای مشهد و تبریز به ترتیب خوب و جذاب هستند و برای تولید صنایع‌دستی آن‌ها برنامه‌ریزی شده است و من با توجه به علاقه‌ای که به این شهرها دارم، دوست دارم برای توسعه صنایع‌دستی با این شهرها همکاری و به آن‌ها کمک کنم.»
مورای همچنین درباره این‌که کشور خودش، استرالیا چه صنایع‌دستی معروفی دارد؟ گفت: «در کنار جواهرات و سرامیک که کشورهای دیگر نیز آن‌ها را به‌عنوان صنایع دستی تولید می‌کنند، تخته چوب سِرفینگ صنایع دستی بومی کشور استرالیاست، اما هیچ شهری از استرالیا تا کنون در شورای جهانی صنایع‌دستی ثبت نشده است.»
انتهای پیام/
