به‌گزارش میراث آریا به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری آذربایجان‌غربی، طبق کنوانسیون سال 2003 یونسکو که با هدف حفاظت از میراث فرهنگی‌معنوی شکل گرفت، میراث معنوی انگیزه اصلی تنوع فرهنگی به‌شمار می‌رود که حفظ آن، ضمانتی برای تداوم نوآوری است.
در تعریف یونسکو، «میراث معنوی» یا همان «میراث ناملموس» به مجموعه‌ای از آداب‌ورسوم، اجراها، نمایش‌ها و نیز دانش و مهارت‌هایی اطلاق می‌شود که جوامع، گروه‌ها و افراد، آن را به‌عنوان بخشی از میراث‌فرهنگی خود تلقی می‌کنند.
بر همین اساس، حفظ و نگه‌داری این بخش از مواریث فرهنگی، همپای دیگر آثار و بناهای تاریخی و باستانی، ارزشمند و ضروری است و دولت‌ها و نهادهای فرهنگی برای حفظ، معرفی و ثبت میراث ناملموس منطقه‌ای و محلی خود تشویق می‌شوند و در همین راستا، اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری آذربایجان‌غربی براساس تنوع قومی و فرهنگی استان و طبق اولویت‌بندی‌ها تاکنون توانسته 25 عنوان از آثار ناملموس استان را در فهرست ملی به‌ثبت برساند و اخیراً نیز چهار پرونده دیگر تکمیل شده و برای داوری و ثبت در فهرست ملی، به دفتر ثبت آثار و حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی کشور ارسال شده است.
محمد فتحی، معاون میراث‌فرهنگی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری آذربایجان‌غربی، در مورد این پرونده‌ها گفت: «پس از تلاش بی‌وقفه حوزه مطالعات مردم‌شناسی و ثبت میراث ناملموس اداره‌کل و همکاری بخش‌خصوصی در امر پژوهش‌های میدانی و تولید فیلم مستند و گردآوری اطلاعات و مستندات، توانستیم چهار پرونده میراث ناملموس استان با عنوان‌های دانش و فن ساخت ساز عاشیقی، مهارت ریزه‌کاری چوب، دانش تولید نُقل بید‌مشک و مهارت ساخت تنور سنتی را که از اهمیت خاصی برخوردار است تهیه و تکمیل کنیم.»
معاون میراث‌فرهنگی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری آذربایجان‌غربی ادامه داد: «این پرونده‌ها که کار پژوهش‌های میدانی آن نزدیک به یک سال به‌طول انجامید براساس ساختار پرونده‌های میراث ناملموس و برای ثبت در فهرست ملی نیازمند مستند‌سازی بود که در همین راستا، چهار حلقه فیلم مستند جمعاً به‌مدت 65 دقیقه تولید شد که پس از بازبینی، کم‌وکیف کار برای کارشناسی و داوری و نهایتاً دفاعیه و ثبت آن در فهرست آثار ملی، به دفتر ثبت آثار و حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی کشور ارسال شد.»
فتحی در پایان گفت: «هر کدام از این مهارت‌ها و دانش‌ها از پیشینه‌ای کهن و ارزشمند برخوردار و در نوع خود حائز اهمیت فراوان است. قطعاً ثبت این‌گونه آثار به بازشناسی هویت فرهنگی و حفظ آن‌ها کمک شایانی خواهد کرد.»
انتهای پیام/
