به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان‌جنوبی، کاظم شبنم‌زاده، سرپرست پایگاه بافت تاریخی بشرویه، امروز دوشنبه 30 مرداد 96، با اعلام این خبر افزود: « بافت تاریخی شهر بشرویه از نظر وسعت و گستردگی، گوناگونی سبک‌های معماری، پیمون‌های مجرب در طرح‌ریزی و ساخت بناها، رعایت اصول اصیل معماری اسلامی ازجمله مردم‌واری، به‌اندامی و بسیاری دیگر از ویژگی‌ها در زمره بافت‌های منحصربه‌فرد خراسان‌جنوبی محسوب می‌شود.»

او گفت: «سخن مورخان و سفرنامه‌نویسان سده‌های متأخر اسلامی از یک سو و پژوهش‌های کارشناسانه از سوی دیگر نشان می‌دهد از سده‌های هشتم تا نهم قمری در محل فعلی شهر سکونت آغاز می‌‎شود. در سده‌های 10 و 11 قمری به انسجام شهری می‌رسد و اعتلا و شکوه خود را تا دوره پهلوی ادامه می‌دهد.»

شبنم‌زاده افزود: «طبیعی است در چنین بستر پویایی، انگاره‌های ملموس همچون بناها، منازل و بقایای تاریخی‌فرهنگی همچون کتابی نانوشته در بطن خود اندوخته‌های پراهمیتی دارند که به‌لحاظ بُعد ناملموس نیز مهم‌اند چنانکه این آثار تاریخی خود بخشی از اندوخته‌های نهفته را که حاکی از ژرف‌اندیشی، تبحر و تخصص آگاهانه معمارانش است به‌آسانی قابل‌درک و روشن می‌کند.»

او ادامه داد: «قطعاً ابداع یک اصل هنری در پی تجربه‌هایی گوناگون و در گذر زمان رخ می‌دهد. اینجاست که بسیاری از روش‌ها و اصل‌ها در معرض آزمایش و خطا قرار می‌گیرند تا زاییده آن سبکی باشد برگرفته از ویژگی‌های زیست‌بوم منطقه‌ای؛ اینجاست که به‌وضوح می‌توانیم روند تحول و تطور معماری منطقه و امتزاج آن با سبک‌های برون‌آورد را به‌آسانی مشاهده کنیم.»

سرپرست بافت تاریخی شهر بشرویه افزود: «بررسی دقیق ساختار معماری بافت تاریخی این انگاره‌های ناملموس و وجه ملموس آن در پیکره بناها، هر بیننده آگاهی را وادار می‌کند که سر تعظیم فرود ‌آورد.»

او گفت: «اگر ما در داخل یک‌یک بناهای تاریخی به مسئله پایین بودن سطح میان‌سرا به‌نسبت زمین‌های اطراف پی می‌بریم. تفکر معمار مجرب را این‌گونه تفسیر می‌کنیم که در ذهن خود به جنبه ایستایی و مقاومت بنا، مداخله در نوسانات آب‌و‌هوایی و متعادل کردن فضا بر این اساس توجهی متفکرانه و خلاقانه داشته است.»

شبنم‌زاده درخصوص وجه نویافته دوم گفت: «وجه دوم را زمانی پی می‌بریم که در جریان عملیات کف‌برداری میانسرا یا حیاط منازل تاریخی هستیم. طبق یک قانون نانوشته کف حیاط و میانسرای منازل تاریخی در اوایل دوره پهلوی از خاک دست‌ریز پر می‌شود و بیشترین الحاقات ساختمانی نیز در همین برهه رخ می‌دهد که شاید بتوان افزایش جمعیت و میل به تعدد فضاهای دورن بنا را عامل این پدیده دانست.»

سرپرست پایگاه بافت تاریخی بشرویه گفت: «با جرئت و قطعیت می‌توان سیستم‌های آب‌رسانی و نحوه استفاده بهینه از آن را از شاخص‌های فرهنگی شهر تاریخی بشرویه دانست و با صرف‌نظر از آب‌انبارها، چاه‌های تعبیه‌شده در میانسرای منازل، یافته‌ها از موجودیت لوله‌های تنبوشه‌ای انتقال آب به حوض میانسرا و فضای حوضخانه حکایت می‌کند که با اتکای به عملیات عمرانی اخیر در خیابان‌های فعلی شهر (حفر کانال برای انتقال لوله‌های گاز و آب)، لوله‌های تنبوشه‌ای نسبتاً بزرگی با قطر تقریبی 25 سانتی‌متر در بخش‌هایی از بافت کشف شد که در کنار سخنان افراد سالخورده همه پرده از سیستم آب‌رسانی اصلی شهر و انشعابات آن به منازل تاریخی برمی‌دارد.»

او گفت: «یافته‌ها نمایشی خیره‌کننده از تعدد کیفی سیستم‌های آب‌رسانی چه به‌صورت ریزگذر (تنبوشه‌ای) و چه به‌صورت روگذر (جوی‌آب) و حتی سیستم تصفیه آب در محل مقسم قنات  ــ که در غرب بافت تاریخی واقع بوده و بخشی از آب قنات را به‌سوی زمین‌های کشاورزی و بخشی را نیز به‌سوی تصفیه‌گاه برای انتقال به منازل بافت تاریخی یا منابع ذخیره آب محلات می‌رانده است ــ  نشان می‌دهد.»

انتهای پیام/