به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان مرکزی، سید‌محمد حسینی مدیرکل میراث‌فرهنگی این استان گفت: «در وفس برای تجسم بهتر اثر واقعه کربلا بيشتر وقايع را جلوی چشم مجسم می‌ساختند، امروزه به اين صورت است که مجسمه تنی خون‌آلود را جلوی هيئت‌های عزاداری حرکت می‌دهند، و يا عده‌ای را لباس زنانه و دخترانه می‌‌پوشانند و بر شتران برهنه سوار می‌کنند و مانند اسيران کربلا همراه دسته‌های نوحه‌خوانی راه می‌اندازند و نوحه‌هايی در تناسب با گروه‌های شبيه می‌خوانند.»
حسینی اضافه کرد: «به تدريج و در طول زمان اشعار غم‌انگيز در چگونگی واقعه کربلا سروده شد و در مرحله بعد کسانی که خود را شبيه قهرمانان فاجعه محرم در آورده بودند، به خواندن اشعار پرداختند و با تکامل مراسم، اين گونه تعزيه‌داری از صورت سکون در آمد و جنبه حرکت و نمايشی گرفت. توفيق عظيم بيان چگونگی فاجعه کربلا، موجب شد که ديگر وقايع، روايت و اسطوره‌های مذهبی نيز به‌صورت شبيه (تعزيه) تنظيم شود. برگزاری اين مراسم در حدود يک قرن پيش به اوج رسيده که از اول محرم تا دوازدهم بعضی جاها تا آخر ماه صفر هر روز يک مجلس از اين تعزيه‌ها را بر پا داشتند.»
او افزود: «برخی اهالی روستای وفس که مدت‌ها قبل مهاجرت کرده‌اند، در ايام دهه اول محرم و به خصوص روزهای تاسوعا و عاشورا، حتماً در روستا حضور می‌يابند تا شاهد مراسم تعزيه باشند. تعزيه‌خوانان وفسی قدمت شروع تعزيه را بيش از 220 سال مي‌دانند و بعضی قدمت آن را به قبل‌تر از آن نيز برمی‌گردانند.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مرکزی گفت: «تعزیه وفس، پیوند طبیعت بکر با هنر معنوی است و اثر طبیعت در اشعار مراثی و مناقب و شبیه‌خوانی این روستا و دستگاه‌های موسیقی و ردیف‌های موسیقی مورد استفاده کاملا مشهود است. لباس‌های تعزیه خاص و شگرد شبیه‌خوانی اصیل در کنار بافت فرهنگی اجرای آئین و بسیاری موارد دیگر باعث شد تا این آئین در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت برسد و گامی برای حفظ و احیای این آئین خاص در استان مرکزی باشد.»
انتهای پیام/
