به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، شقایق هورشید سرپرست برنامه تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تپه سیدنعیر امروز چهارشنبه 17 آبان 96 با اعلام این خبر گفت: «این آثار شامل بقایای اندکی از یک کندو یا ساختار ذخیره به‌همراه قطعات سفال معرف این دوره بود که متاسفانه به‌دلیل کشاورزی و شخم بی‌رویه دامنه تپه تنها بخشی از کف آن باقی مانده است.»

به گفته او، از جمله آثار و شواهد فرهنگی نمونه سفال‌های شاخص دوره روستانشینی قدیم تا دوره اوروک است که دربرگیرنده فازهای انتقالی چغامامی، سبز، خزینه، مهمه، بیات، فرخ، شوش 1 و دوره اوروک است. 

هورشید از دیگر شواهد فرهنگی به‌دست‌آمده به اشیای سنگی شامل کوبنده، دست‌آس و کج‌بیل‌ها، وزنه اسکنه‌ها اشاره کرد.

او از قطعات سفال، ابزار و اشیای سنگی به‌عنوان آثار و شواهد فرهنگی در سطح این تپه نام برد.

او با اشاره به این‌که نام تپه سیدنعیر یا سیدعلی‌نعیر برگرفته از نام آرامگاه سیدی در آن ناحیه است، گفت: «این تپه با ارتفاع دوازده متری از سطح زمین‌های اطراف دارای وسعت اولیه 75/4 هکتار بود که در پایان برنامه گمانه‌زنی بر وسعت واقعی آن اضافه شد.»

 تخریب بخش‌هایی از عرصه تپه 
 

این باستان‌شناس به بررسی‌های انجام شده توسط هیئت‌های امریکایی در دهه‌های 60 و 70 میلادی در تپه سیدنعیر اشاره کرد که بنا بر نظر فرانک هول به‌عنوان یکی از محوطه‌های حاشیه جنوبی دشت دهلران تعیین شده بود.

او با اشاره به ثبت این تپه در فهرست آثار ملی در سال 1382 گفت: «اطراف این تپه در حال حاضر توسط زمین‌های کشاورزی متعلق به \"اتکا\"، اعراب ساکن در منطقه احاطه‌شده و به‌تناوب به‌زیر کشت می‌رود که این موضوع باعث تخریب بخش‌هایی از عرصه تپه شده است.»

هورشید در ادامه افزود: «حفر دستی یک جوی بزرگ آب باعث شسته شدن تپه و پراکندگی قطعات سفال و اشیای سنگی و از بین رفتن آثار و شواهد استقراری شده است به نحوی که در مقطع جوی آب بقایای یک سازه حرارتی و قطعات سفالین قابل مشاهده است.»

برنامه تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تپه سید نعیر با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، در راستای فاز دوم طرح گرمسیری با مدیریت سیامک سرلک انجام شد.

انتهای پیام/