ایران به همراه ۱۱ کشور عراق، افغانستان، هند، قزاقستان، پاکستان، تاجیکستان، قرقیزستان، ترکمنستان، ازبکستان، آذربایجان و ترکیه نوروز را در پرونده مشترکی در یونسکو به ثبت جهانی رسانده‌اند. نخستین جشن جهانی نوروز در 7 فروردین 1389 در تهران برگزار شد نزدیک به 300 میلیون نفر در سراسر جهان نوروز را جشن می‌گیرند که نمایانگر آن است که جغرافیای جشن نوروز امروزه از این 12 کشور فراتر رفته و مرزها را شکسته و در بیشتر کشورهای خاورمیانه، آسیای میانه، قفقاز، شبه قاره هند و بالکان و حتی ایرانیان مقیم آمریکا و کانادا هم، نوروز را به صورت گروهی جشن می‌گیرند.

 مردم در نوروز لباس نو به تن می‌کنند به دیدار یکدیگر می‌روند و ناراحتی‌ها و کدورت‌ها را از خود دور می‌کنند. در‌ این جشن که بزرگترین جشن ایرانیان است به نشانه احترام به یکدیگر هدیه می‌دهند که به نوعی اشاعه فرهنگ صلح و دوستی است. سفره هفت‌سین از جلوه‌های اصیل نوروز به‌ویژه در میان خانواده‌های ایرانی ‌است.

در قدیم بر حاشیه سفره هفت سین شعر سعدی نگارش می‌شد: (ادیم زمین سفره عام اوست، بر این خوان یغما چه دشمن چه دوست) سعدی در این شعر تاکید دارد که سفره برای دشمن و دوست گسترانیده شده است.

در سفره هفت سین هفت نماد اصلی چیده می‌شود که هر کدام تداعی‌گر معنی خاصی است سنجد نماد سنجیده عمل کردن، سیب نماد سلامتی و عشق ورزیدن، سبزه نماد سرزندگی، سمنو مظهر صبر و استقامت، سیر یادآور قناعت، سرکه یادآور این است که زندگی پیوسته توام با رنج و مشقت و زحمت است و هیچ انسان متعهد و بامسئولیتی نیست که بدون دغدغه بتواند به زندگی ادامه دهد‌ و سماق نماد صبر و بردباری و تحمل عقاید دیگران است. آینه و کتاب در کنار هم از اجزایی است که در بسیاری از سفره‌های هفت سین چیده می‌شود. برخی بر این باورند که سکه که نماد «دارایی» و آب که نماد «پاکی و روشنایی» است، بهتر است در کنار هم قرار گیرند و سکه را درون ظرفی از آب سر سفره می‌گذارند یا به امید ازدیاد ثروت، سکه را برابر آینه می‌گذارند.

 ایرانیان مسلمان به نشانه توکل و توسل به خداوند متعال در آغاز سال و درخواست بهترین‌ها از خالق خویش قرآن را در سفره هفت سین قرار می‌دهند. وقتی با دقت به نوروز که یادگار دیرین ایرانیان باستان است می‌نگریم همواره نشانه‌های مشهودی از فرهنگ صلح و دوستی می‌یابیم که این فرهنگ نوروز توسط ایرانیان و کشورهای فلات ایران پاس داشته می‌شود. مجمع عمومی ‌سازمان ملل متحد در 4 اسفند 1388 برابر با 23 فوریه 2010 با تصویب قطعنامه‌ای روز 21 مارس برابر با اول فروردین را در چارچوب ماده 49 و تحت عنوان فرهنگ صلح به عنوان «روز جهانی نوروز» به تصویب رساند.

سال‌هاست که بزرگترین سیاستمداران دنیا نوروز باستانی را به ایرانیان تبریک و می‌گویند که این حاکی از میزان تاثیرگذاری فرهنگ بر معادلات جامعه جهانی است. میشل لبارُن درباره تاثیرگذاری هر فرهنگ برای تمام جهان و تبدیل دنیا به فضای صلح گفته است: هر فرهنگ مانند عضو ارکستر یا تک نوازنده است، اما آنها با هماهنگی با هم موسیقی فوق‌العاده‌ای می‌سازند، بنابراین فرهنگ می‌تواند یک جهان بزرگ را ایجاد کند. وی همچنین می‌گوید: «فرهنگ، بخش اساسی نزاع و حل و فصل آن است.

فرهنگ‌ها رودخانه‌هایی زیرزمینی هستند که در زندگی‌ها و روابط ما جریان دارند و این پیام را می‌دهند که باید درک از خود، نگرش‌ها، قضاوت‌ها و ایده‌های خود و دیگران را شکل دهیم.» نوروز ایرانی فرصتی را پیش روی ایرانیان گذاشته تا بتوانند با ارائه فرهنگ و سنت‌های این آیین کهن، بار دیگر مشی واقعی مردم را که همان هم زیستی مسالمت‌آمیز است را صحه بگذارند و با انعکاس درستی از تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم تصویر روشن‌تری از ایران را به جامعه جهانی معرفی نماید.

* مدیر روابط عمومی صندوق احیا و بهره‌برداری از بناها و اماکن تاریخی وفرهنگی

انتهای پیام/