روز جهانی محوطه‌ها و بناهای تاریخی به رسم آشنا هر ساله در روز 29 فروردین ماه مورد توجه قرار می‌گیرد، این روز از آن جهت برای فعالان حوزه ابنیه تاریخی کشور مهم است که فرصتی مغتنم را برای پرداختن به هر آنچه که موجب پاسداشت شایسته‌تر این ثروت‌های میان نسلی و میراث برجای مانده از نسل‌های گذشته می‌شود، فراهم می‌سازد و بستر مناسبی را برای طرح نظرات مختلف و تضارب آراء پیرامون راهکار و راهبردهای چگونگی صیانت بهتر از بناها و محوطه‌های تاریخی ایجاد می‌کند. تضارب آرایی که با تراز علم در میان دانایان این حوزه به قضاوت گذاشته خواهد شد و در این میان خوش بود گر محک تجربه نیز آید به میان. صدالبته صحبت از تراز علمی با تکیه بر تجارب نسل‌های مختلف فعال در این حوزه تنها آن زمان رنگ واقعی به خود می‌گیرد که در میان متولیان و تصمیم سازان جایگاهی ویژه برای پژوهش باز شود و چه بسیار درب‌های بسته‌ای که به مدد علم گشوده خواهد شد، درواقع این دریچه‌های جدید به مثابه منافذی برای تابش نور بر زوایای پنهان بناهای تاریخی خواهد بود.
صندوق احیای بناهای تاریخی به‌عنوان یکی از نهادهای متولی در این عرصه، رویکرد جدی را در مقوله تبیین نگاه علمی در حوزه باززنده‌سازی ابنیه یاد شده در پیش گرفته است که انتشار نخستین نشریه «احیای بناها و بافت‌های تاریخی و فرهنگی» به‌عنوان آوردگاهی برای بیان تخصصی مطالب این حوزه و پرداختن به تضارب آراء می‌تواند اقدامی قابل تأمل در این راستا باشد که خوشبختانه نخستین گام‌های آن در نخستین شماره برداشته شده و به یاری خدا استمرار می‌یابد.
در این رهگذر از آنجا که شناخت، سامان‌دهی و مدیریت بازار فعالیت‌ها، خدمات، محصولات و... مرتبط با احیاء و بهره‌برداری از جمله اهدافی است که برای صندوق احیاء بناهای تاریخی ترسیم شده، این صندوق می‌تواند نقش قابل اتکایی در تجمیع راهبردهای صیانت و پاسداشت از ابنیه تاریخی متناسب با مقتضیات روز و در قالب کاربری‌های متناسب داشته باشد. به همین جهت بدنه فنی این صندوق طی چند مرحله فراخوان اقدام به شناسایی و تکمیل فهرست افراد صاحب صلاحیتی کرده است که می‌توانند در قالب استادکاران ماهر، مجریان و مشاوران دارای حسن سابقه و تخصص در کنار بخش خصوصی علاقه‌مند در این حوزه قرار گیرند.
مجموعه تصمیم سازان صندوق احیاء بر این باورند که می‌توان با تکیه بر توان و دانش فنی و با حفظ حدود لازم، حلقه وصلی میان بهره‌برداری از بناهای تاریخی و حفظ بنا متناسب با شأن و اصالت آن ایجاد کرد و این امر می‌تواند با تکیه بر سرمایه بخش خصوصی و نظارت سازمان میراث فرهنگی تسریع شود.
نباید فراموش کرد که ارائه راهکارهای نو در این زمینه اگر در بوته نقد سنجیده شود و در ورطه آزمون، عیار آن مشخص شود می‌تواند زمینه‌ساز تحول جدی در زمینه احیای بناهای تاریخی شود؛ تحولی که بسیاری از بناهای تاریخی کشور را هدف قرار خواهد داد و عامل مهمی برای تولید ثروت و تثبیت هویت ملی در راستای اقتصاد مقاومتی خواهد بود و مؤلفه‌های فرهنگی ایران و ایرانی را بیش از پیش در عرصه پهناور گیتی می‌گستراند.
* مدیرعامل صندوق احیاء و بهره‌برداری از بناها و اماکن تاریخی و فرهنگی
انتهای پیام/
