به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان فارس، حیدر‌علی زاهدیان‌نژاد معاون صنایع‌دستی و هنرهای سنتی این استان امروز دوشنبه 17 اردیبهشت 97 گفت: «بر اساس پژوهش‌ها و مستند‌نگاری صورت گرفته، این دو رشته منسوخ‌شده احیا خواهد شد. احیای رشته‌های جاجیم‌های عشایر فارس و هنر نقاره‌سازی در دستور قرار گرفته است و طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده این رشته‌ها معرفی، احیا و آموزش داده خواهد شد.»
معاون صنایع‌دستی و هنرهای سنتی فارس در تمجید جاجیم‌بافی هنرمندان استان عنوان کرد: «هنر جاجیم عشایر فارس در انواع مختلف و با تزیینات متفاوت ارائه می‌شود. در جاجیم عشایر فارس به دلیل اینکه تار و پود در نقش آن دخیل هستند و در بافت نهایی نقش‌مایه‌ها و سایه روشن‌های منحصر‌به‌فردی ایجاد می‌شود.»
او تصریح کرد: «این نوع بافت در هیچ نوع دست‌بافته دیگری وجود ندارد، و علاوه بر زیبایی خیره‌کننده، به دلیل فشردگی موجب دوام بالای جاجیم می‌شود.»
در هنر جاجیم‌بافی، زنان هنرمند عشایر فارس با تلفیق تکنیک‌هایی مانند ساختن گل بوسیله تکنیک گره (مانند قالی) یا انداختن برخی نقوش برجسته در حاشیه جاجیم یا آویزان کردن دسته‌ای نخ پشمی به شکل گل در رنگ‌های گوناگون به نام گمپل به وسیله طنابی به نام «ارکن» که از خود پود بافته شده و از بافت آویزان می‌شود، بر زیبایی جاجیم می‌افزایند، به همین دلیل زیباترین جاجیم‌ها در فارس به‌دست زنان ایل قشقایی بافته می‌شود.
نقاره‌نوازان، دو عدد نقاره در دو سایز کوچک، یکی با صدای زیر و بزرگ و یکی صدای بم دارند. کاسه نقاره دو کپه‌ای است و به‌دست مسگران تولید می‌شود.
ناقاره بزرگ با برش دو دایره از ورق آهنی به قطر 85 سانتیمتر و فرم‌دهی به‌صورت دو کاسه با ابزار چکش و سندان و سپس چفت کردن دو کپه به روش فرنگی، ساخته می‌شود.
در ادامه پوست گاو ماده محلی دباغی نشده در آب می‌خیسانند و بخشی را به‌صورت نواری و بخشی را به‌صورت دایره جهت پوست روی ناقاره برش می‌دهند و سپس با برش‌های نواری (مریس) برش دایره‌ای شکل را در سمت خالی ناقاره به رینگی که در پشت ناقاره می‌گذارند، می‌دوزند.
از استادان این هنر می‌توان به استاد صفر حیدری و استاد کریم اوجی اشاره کرد.
انتهای پیام/
