به گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، در مقدمه این کتاب به قلم محمود سپاسدار آمده است؛ امروزه هیچ زبان زنده پرکاربردی نیست که لهجه های گوناگونی نداشته باشد. اگر زبان بی لهجه ای در دنیا باشد، همانا برخی از زبان های سرخپوستان آمریکا یا بعضی قبایل عقب مانده آفریقا است.
در ادامه می خوانیم؛ تفاوت لهجه امروز شیرازی با فارسی معیار بسیار اندک است و روز به روز این تفاوت ها کمتر می شوند و اختلاف لهجه ای در سخنان برخی گویش وران شیرازی بیش تر و در بعضی کمتر است. این وضعیت در لهجه های همه زبان ها وجود دارد چون در بیشتر جوامع مردم یکی از نمونه های کاربرد زبانی را بیش از همه می پذیرند و آن کسانی که این گونه خاص را به کار می برند، از نوعی منزلت برخوردار می شوند و سخن گویان سایر گونه ها ممکن است در راستای تقلید از این گونه بکوشند.
در بخش دیگری از مقدمه کتاب آمده است؛ در بین خانواده های شیرازی، کم نیستند کسانی که بدون تکلف به لهجه ای سخن می گویند که تنها تفاوتش با فارسی معیار همان تفاوتی است که بین زبان گفتار و زبان نوشتار است.
انتهای پیام/
