به گزارش میراث آریا به نقل از روابط عمومی موزه ملی ایران، جبرئیل نوکنده در این نشست گفت: «برای موزه ملی ایران باعث افتخار است در کنار دوستانی هستیم که درباره موضوعی که بعد از پژهش هایی که در کاشان در دهه سی توسط رومن گریشمن انجام شد اکنون با پژوهش ها ی دکتر جاوری و دکتر حسین زاده انجام گرفته چشم انداز های جدیدی از عصر آهن حوزه کاشان به ما ارائه می دهند و ما را از دستاوردهایشان بهره مند می سازند.»

محسن جاوری رئیس دانشگاه هنرو معماری دانشگاه کاشان نیز در این نشست توضیحات جامعی درخصوص روند شکل گیری، اهداف و دستاوردهای پروژه محوطه استرک-جوشقان، کاشان ارائه داد.

جاوری همچنین درباره فرآیند کارهای میدانی از جمله ساماندهی محوطه و کاوش در کارگاه های مختلف و دستاوردهای این پروژه صحبت کرد.

یوانا شیمچک باستان شناس نیز در این نشست به توضیح درباره الگوهای تدفین، به خاک سپاری و آتش سپاری در محوطه استرک- جوشقان، کاشان صحبت کرد.

یوانا شیمچک به انواع شیوه های تدفین و نتایج مطالعات انسان شناسی جسمانی پرداخت و گفت: «بارزترین ویژگی های محوطه دست خوردگی و تدفین های چندگانه به ویژه گورهای چکمه ای بودند.»

پرفسور آرکاریوش سولتیشیاک نیز به صحبت درخصوص نتایج آنالیزهای عنصری نمونه های دندان پرداخت و گفت: «نتیجه های به دست آمده از این آنالیزهای عنصری این است که ساکنان محوطه استرک- جوشقان در طی اواخر عصر مفرغ و عصر آهن بومی منطقه بودند و جابجایی جمعیتی در این منطقه بیش از ده کیلومتر نبوده است.»

او همچنان گزارش مقدماتی از کارهای ژنتیکی بر روی هشت نمونه از بقای انسانی محوطه فوق که در دانشگاه آدلاید استرالیا توسط متیو ویلیامز درحال انجام بررسی و پژوهش می باشد را ارائه داد و در این باره افزود: «بررسی این پژوهش تاکنون نتایج مثبتی را در بر داشته داشته  و تا سپتامبر به نتایج مقدماتی و تحلیل دراین خصوص دست خواهیم یافت. وی اشاره کرد شباهت هایی بین یک نمونه این منطقه با نمونه های دی ان ای باستانی از گنج دره کرمانشاه وجود دارد.»

گاه نگاری مقایسه ای و تاریخ مطلق در محوطه موضوع بعدی این نشست بود که حمزه نورعلیوند در اینباره صحبت کرد و گفت: «در نتایج به دست آمده اینگونه به نظر می آید که  گورستان از حدود هزار تا دو هزار سال پیش از میلاد مورد استفاده بوده است.

مشابه سفال های خاکستری که در این منطقه دیده شده است را می توان در محوطه هایی مثل قیطریه یا خوروین مثل تپه صرم و سیلک دید.»

حمزه نورعلیوند در ادامه گفت:«این گورستان ها پدیده هایی هستند که در عصر مفرغ از قرن هفده، هجده و شاید تا قرن نوزدهم پیش از میلاد در منطقه مرکزیه ایران رایج بوده اند.»

جواد حسین زاده نیز در این نشست درباره مدل جدیدی از تحولات هزاره دوم به ویژه نیمه ی اول هزاره دوم پرداخت و گفت: «در پژوهش ها و بررسی های انجام شده و  با توجه به تاریخ گذاری ها و شواهد مادی از جمله قبور، سفال ها و تزئیناتی، می توان گفت احتمالا تحولات زیادی در نیمه اول هزاره دوم و در منطقه مرکزی ایران صورت گرفته است.»

انتهای پیام/