اهواز را با شعله‌های نفتش می‌شناسیم. این کلان‌شهر محصور میان شرکت‌های بزرگ نفتی و مزارع نیشکر، بیش از دویست روستا دارد که در دو بخش ازلحاظ طبیعت پیرامونی تفاوت‌های زیادی دارند.
غیزانیه بخشی که بسیار مستعد انجام پروژه‌های گردشگری در بخش‌هایی مانند سافاری، رصدخانه، بوم‌گردی، و موارد دیگر است. از سویی نیز ماسه‌زارهای وسیع، جنگل‌های دست‌کاشت و امامزاده‌ای که همواره مملو از زائر است ازجمله جاذبه‌های بخش غیزانیه هستند که فرصت مناسبی برای تفریح و فراغت عموم و مکان مناسبی برای رصد ستارگان در شب تاریک و آسمان صاف این بخش است.
غیزانیه دارای بیش از 80 روستا است و حدود 26 هزار نفر نیز جمعیت دارد که عمدتاً در بخش کشاورزی و دام‌پروری فعال هستند. علاوه بر واقع‌شدن شرکت‌های نفت و گاز کارون و مارون، شرکت ملی حفاری ایران و پتروشیمی مارون، غیزانیه در مسیر ترانزیت بندرها ایران نیز قرار دارد.
همچنین خانه‌های روستایی که در بین درختان جنگلی این منطقه قرار دارند ظرفیتی برای تبدیل به اقامتگاه بوم‌گردی هستند. ایجاد اقامتگاه‌هایی از مصالحی متناسب با درختان جنگلی که حدود 50 کیلومتر با اهواز فاصله‌دارند می‌تواند این منطقه را به‌ویژه در زمستان و اوایل بهار به محلی برای تفریحات سالم تبدیل کند.
اما در قسمت غرب رودخانه کارون، مسیر سرسبز ام‌طمیر قرار دارد که روستاهای آن مملوء از نخلستان و مزارع با کشت‌های مختلف است که با برنامه‌ریزی و اطلاع‌رسانی مناسب و آموزش و ترغیب جامعه روستایی می‌توان قطبی از گردشگری روستایی را در آن بخش ایجاد کرد.
باوجوداین، متأسفانه به دلیل ظرفیت‌های صنعتی اهواز، کمتر به جاذبه‌های گردشگری این منطقه پرداخته‌شده و این کلان‌شهر برای مسافران ورودی فقط در شهر و نفت و فولاد خلاصه‌شده است.درحالی‌که اگر نیم‌نگاهی کوتاه به اطراف شهر بیندازیم، این گنجینه بی‌صدا را می‌بینیم که نادیده‌های بکر آن بسیار و زمینه‌های رشد گردشگری در آن فراوان است.
اهواز را در دو مسیر شرق و غرب باید متفاوت دید و با شاخص‌های متفاوت ارزیابی و متناسب تعریف کرد چراکه دو منظر کاملاً مجزا آن‌هم بافاصله بسیار کم از یکدیگر، برای گردشگران بسیار دلخواه خواهد بودِ. ناوگان حمل‌ونقل خوب، فرودگاه، زیرساخت‌های اقامتی و پذیرایی با استاندارد بالا، تنوع در وجود امکانات پشتیبان گردشگری، کارکنان ماهر و رودخانه پرآب کارون و تنوع اجتماعی اطراف آن ازجمله دیگر پتانسیل‌های شهر اهواز است.
این در حالی است که تپه‌های ماسه‌ای بروایه و الهایی، بافت تاریخی اهواز قدیم و تک بناهای باارزش تاریخی و نیز صنایع‌دستی زیبا که آینه‌ای از آداب قدیمی جامعه سنتی اهواز است گوشه‌ای دیگر از جاذبه‌های این شهر است.
باوجوداین ظرفیت‌های غنی، باید گفت توسعه گردشگری شهر ممکن نیست مگر با توجه بیشتر به بهبودی زیرساخت‌های موجود، ایجاد امکانات خدماتی شهری، اختصاص بهتر و بیشتر سرویس‌های حمل‌ونقل عمومی، امکانات اقامتی ـ رفاهی مناسب، ایجاد تأسیسات رفاهی در کنار سایت های گردشگری، فرهنگ‌سازی در خصوص برگزاری تورهای ورودی و خروجی به‌ویژه گردشگری شبانه با توجه به ظرفیت‌های فوق‌العاده شهر در شب و تجارب موفق این نوع فعالیت در چندین محله اهواز آن‌هم با پررنگ کردن یک جاذبه.
امید است درتعامل سازنده با متولیان بخش دولتی و خصوصی این حوزه بتوانیم رضایتمندی عمومی گردشگران را فراهم آوریم تا به‌تبع آن نقش مهمی در تدوام و توسعه پایدار این صنعت در شهر ایجاد کرده باشیم چراکه گردشگران راضی، تمایل به انتقال تجربه مثبت خود به دیگران و تکرار مسافرت به محل را خواهند داشت.
*معاون برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری اداره‌کل میراث‌فرهنگی خوزستان
انتهای پیام/
