به‌گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، محمد مکاری بابیان این مطلب گفت: «موضوع قنات نسبت به بسیاری از منابع آبی ایران و این‌که استقرار حکومت و انسان‌ها به آن بستگی داشته، از اهمیت زیادی برخوردار است.»
او بابیان این‌که قنات سرمنشأ همه مسائل مربوط به یک منبع آبی مهم به شمار می‌آید، عنوان کرد: «در ایران به علت نبود آب کافی در تمامی مناطق، همواره قنات‌ها نقش تعیین‌کننده‌ای در کشور داشته‌اند و حفاظت از قنات‌ها به عهده متولیان مربوط به هر قنات بوده است.»
مدیر گروه مردم‌شناسی زیست‌محیطی پژوهشکده مردم‌شناسی اظهار داشت: «در اصلاحات ارضی ایران به دلیل اجرای قوانین خرده مالکیتی انجام‌شده، قنات‌ها به‌مرور و به علت رسیدگی نکردن و لایروبی توسط خوانین و مالکان، دچار تخریب و درنهایت خشک شدند.»
او نبود مدیریت سنتی مقتدر را نیز به‌عنوان یکی از عوامل مهم از بین رفتن قنات‌ها و تخریب آن‌ها در ایران عنوان کرد.
مکاری با اشاره به اهمیت آب در فرهنگ وزندگی ایرانیان اظهار داشت: «از زمانی که مردم اقدام به حفر چاه‌های عمیق و نیمه عمیق کردند قنات‌ها مورد بی‌توجهی واقع شدند و ازآنجاکه حفر هرگونه چاه موجب افت قنات و کاهش سطح استاندارد آب موردنیاز آن می‌شود، به‌مرورزمان قنات‌ها دچار خشک‌سالی شده‌اند.»
او بابیان این‌که دولت‌ها همواره با بستن چاه‌ها، کاهش برداشت و مدیریت، سعی در زنده نگه‌داشتن قنات‌ها دارند، خاطرنشان کرد: «خشک‌سالی‌های پی‌درپی موجب شده سفره‌های آب‌های زیرزمینی به شکل بسیار محسوسی کاهش‌یافته که این خود یکی از عوامل مهم از بین رفتن قنات‌ها است.»
مدیر گروه مردم‌شناسی زیست‌محیطی پژوهشکده مردم‌شناسی افزود: «ازجمله اقدامات مهم دولت برای حفظ قنوات، سخت‌گیری برای دادن مجوزهای حفر چاه به‌صورت نیمه عمیق و عمیق است و اگر بخشی از مهاجرت و یا از بین رفتن کشاورزی در مناطق مختلف ایران را به علت از بین رفتن قنات بدانیم، سخنی به‌گزاف نگفته‌ایم.»
او بیان کرد: «برای نگهداری و حفظ جان یک قنات لازم است که دولت با حمایت مالی از خرده‌مالکان قنات‌ها، آنان را در پرداخت هزینه‌های نسبتاً زیاد مرمت، حفظ و لایروبی یاری رساند زیرا که اگر این حمایت‌ها انجام نگیرد در کمتر از یک دهه آینده، تمامی قنات‌های این سرزمین خشک خواهند شد.»
انتهای پیام/
