به گزارش میراث آریا و به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان جنوبی، سید احمد برآبادی افزود: «آن چه بر پشت پیل نهند و در آن نشینند منسوب است به عمار؛ صندوق مانندی که برای نشستن سوار آن را بر روی پشت شتر یا فیل می‌گذارند و به آن محمل و هودج هم می‌گویند.»
او ضمن بیان اینکه اين مراسم از قديم الايام اجرا می‌شده و قدمت آن به بیش از صد سال می‌رسد، ادامه داد: «این مراسم توسط بانوان در روز اول ماه محرم و در محل سرای سرکه که از بناهای تاریخی شهرستان بشرویه است، برگزار می شود.»
برآبادی با بیان اینکه این مراسم قبل از شروع مراسم سوگواری و خواندن دعا به عنوان مقدمه و ورپوشی عماری (پوشاندن عماری به وسیله پارچه) انجام می‌شود، گفت: اسکلت عماری به علت استحکام و دوام بیشتر از چوب درخت چنار یا گردو درست می‌شود. بانوان به وسیله پارچه‌هایی که مخصوص همین کار است و توسط مردم به عنوان نذر اهدا می‌شود، عماری را می پوشانند و به وسیله نخ و سوزن می دوزند. در اسکلت عماری، قسمت بالای آن دارای یک زوایه ای است که این زاویه نمادی از خمیدگی حضرت زهرا(س) در مصیبت امام حسین(ع) است.»
او افزود: «14 چادر در رنگ‌ها و نقش‌های مختلف به نیت 14 معصوم بر روی اسکلت عماری انداخته و اطراف آن را با سوزن و نخ می‌دوزند. بعد از این مرحله آینه در جلوی عماری نصب می‌کنند. آینه‌های عماری که معمولا 12 آینه به نیت و نماد 12 امام است، در جلوی عماری نصب می‌شود چون عماری همان وسیله انتقال افراد آسمانی به زمین است و به نوعی می‌خواهند تعبیر نور و روشنایی را نشان دهند.»
این آئین و مراسم در تاریخ 29 بهمن ماه 1398 در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسیده است.
انتهای پیام/
