شهر سلامي از قدیمی ترین آبادی های معروف خواف است و تاریخ آوازه اش در قرون اولیه اسلامی طنین انداز است. کوشک سلامی قصری است قدیمی که اندام غول آسایی را در هیات کنونی خود به نمایش می گذارد. تا سال 1326 شمسی به صورت تلی از خاک بود که ویرانی های عمارتی کهن را در دل خود حفظ می کرد. مردم سال ها پیش خاک این تل را به عنوان کود کشاورزی و شوره به مزارع اطراف حمل می کردند حتی به خاطر حفره های وسیع و ژرفی که در دل تپه ایجاد شده بود، کشاورزان احشام خود را به درون این حفره ها می راندند. ظاهراً کشف بنای قصر هم به همین مساله مربوط می شود، چه مردم در تعقیب احشام خود به راهروها و خلل و فرج بنا راه یافتند و بر آنچه در دل خاک می گذشت آگاهی یافتند. مرحوم قریشی از سال 1326 هـ. خاک برداری و تجدید بنای قصر را وجهه همت خویش قرار داد.

ساختمان کوشک در اصل و از روی انگاره های بازمانده، دارای سه طبقه بوده است. که فقط طبقه همکف و اول آن تا حدی قابل تعمیر بوده و طبقه دوم کاملاً از نو ساخته شد. پس از بازسازی کوشک از همان سال 1330 هـ .ش به بعد خاکبرداری پیرامون قصر شروع شد و کار توسعه و تسطیع پیرامون قصر پی گیری شد تا باغی وسیع و سرسبز عمارت را در بر گرفت.

طبق نظر برخی پژوهشگران شالوده اصلی بنا به قبل از اسلام می رسد. اين عمارت به صورت مربعی است با ابعاد 30 در 35 و ابعاد پی های این بنا 5/1 متر است. ارتفاع تقریبی 12 متر از کف باغ تا سقف طبقه دوم، متجاوز بر 60 پله، با شیبی ملایم از پاگردی به پاگرد دیگر اوج گرفته است. ارتفاع کم و پهنای زیادتر از معمول پلکان این فکر را در بیننده القا می کند که ملک صاحب قصر، می توانسته است سوار بر اسب، خود را به بام عمارت برساند.

انتهای پیام/