جان مایه حیات

«باغ»؛ مفهوم سبز و دلنشینی که تداعی‌گر ذهنی آرام و حال و هوایی خوش است و شاید اغراق نباشد که بگوییم ما را به یاد یک روح آرام و سرزنده می‌اندازد، در هرکجایی که صحبت از ذوق، هنر و لطافت می‌شود اما گاهی مفهوم لطافت و سرسبزی در سنگی سخت خلاصه می شود آنگاه که سازنده اش به جای آب مایه حیات جان خود را به درختانش می دهد بی شک درویش خان پیرمردی ستودنی در تاریخ خواهد ماند. 

درویش خان کیست

درویش خان پیرمردی کرولال و از اهالی شهرستان سیرجان بود. او در سال 1342 همزمان با انجام طرح اصلاحات ارضی زمین ها و باغ خود را از دست داد. درویش خان در این محدوده زمانی یک شب در خواب می بیند که یک نفر از ائمه اطهار (ع) به او دستور می دهد که در محل فعلی باغ سنگی باغی را احداث کند، درویش خان با دیدن این خواب و برای به نمایش گذاشتن ظلم و جور انسانها که باعث شده بود درختان سرسبز او به سنگ تبدیل شوند تنه های درختان خشک را در این زمین گود کرده و سنگ های کوچک و بزرگ را که همه آنها را از فاصله های دور و با زور بازوی خود آورده بود سوراخ و با سیم به درختان آویزان می کرده است. این کار در سال های بعد نیز ادامه پیدا می کند زیرا او اعتقاد داشته با این کار توانسته جلوی تصرف زمین هایش را بگیرد. درون این اثر هنری راز و رمزی نهفته که هر انسانی را که از آن محل می گذرد را به سوی خود می کشاند و در بیشتر اوقات بازدید کنندگانی از دور و نزدیک دارد. درویش خان دارای محاسنی سفید و از قوای جسمانی بالایی برخوردار بوده که به روایت خودش در جوانی با پلنگی تن به تن شده و پلنگ را از پای درآورده و روایات دیگری نیز وجود دارد که گویای این واقعیت بوده است.

از کدام مسیر به باغ سنگی برسیم

باغ سنگی اثری هنری است که در روستای میاندوآب در حدود 60 کیلومتری شرق شهرستان سیرجان در مسیر جاده سیرجان- بافت واقع شده است که از سمت شمال به جاده راه خاکی منشعب شده و به سمت باغ سنگی می رود. در اطراف باغ سنگی تعدادی درخت سبز واقع شده است که در کنار این درختان خانه ای قرار دارد که متعلق به درویش خان اسفندیار پور است که در آن سکونت داشته است.

مختصات باغ

باغ سنگی در زمینی به مساحت 2500مترمریع و از تنه های درختان خشک تشکیل شده است. درویش خان این تنه ها  درخت را از محل دیگری آورده و در این محل در ردیف های منظم گود کرده است. سنگ های کوچک و بزرگ، جمجه حیوانات، وسایل ریز و درشتی را که از نظر او جالب توجه بوده را از تنه درختان آویزان کرده و هرزگاهی به تعداد این درختان اضافه می کرده است.

انتهای پیام/