دلسوخته و دلشکسته از این رویداد تلخ، هرچه اندیشیدم که در رثای این همکاران ارجمند چه چیزهایی بنویسم که حق سخن ادا شود؟ سخنی بهتر از خاقانی شاعر شیرین‌سخن پارسی نیافتم. خاقانی زمانی که با فوت فرزند برومندش امیر رشیدالدین مواجه می‌شود، در قصیده‌ای موسوم به «ترنم‌المصایب» چنین می‌سراید:
صبح‌گاهی سر خوناب جگر بگشایید ژاله صبح‌دم از نرگس تر بگشایید
بر وفای دل من ناله برآرید چنانک چنبر این فلک شعبده‌گر بگشایید
خبر مرگ جگرگوشه من گوش کنید شد جگر چشمه خون، چشم عبر بگشایید
اشک داود ببارید پس از نوحه نوح تا ز طوفان مژه خون مدر بگشایید
بلبل نغمه‌گر از باغ طرب شد به سفر گوش بر نوحه زاغان به حضر بگشایید
دوستانی که وفاشان ز ازل داشته‌ام چون درآیند ره از پیش حشر بگشایید
سخنی که امروز شاید تسکین دل دردمند همکاران ما باشد.
با شادروان محسن شیخ‌الاسلامی (معاون سابق میراث‌فرهنگی استان) در اداره‌کل تهران افتخار همکاری داشته‌ام. او به‌راستی و به معنای واقعی «محسن» بود. خیر و نیکوکار و صبور . پدری مهربان برای خانواده و دوستی ارزشمند برای همکاران. علاقه‌مندان میراث‌فرهنگی. همکارانی که در بخش‌های مختلف سازمان سابق و وزارت امروز با او همکاری داشته‌اند، بر این سخن صحه می‌گذارند که آن مرحوم «میراث‌فرهنگی و همکاران» را نیز بخشی از خانواده خود به‌شمار می‌آورد. محسن در پرونده کاری خود معاونت میراث‌فرهنگی استان قزوین، رئیس گروه بناهای تاریخی معاونت میراث‌فرهنگی کشور، سرپرست دفتر فنی موزه ملی ایران، دبیر شورای فنی اداره‌کل تهران، جانشین معاون حفظ و احیا و مسئول محور فرهنگی‌تاریخی شهر اصفهان و محور بازار اصفهان را داشت.
«نشست‌های تخصصی میراث‌فرهنگی و توسعه فضاهای شهری» یکی از ایده‌های مرحوم شیخ‌الاسلامی است که تا کنون هفت نشست تخصصی آن با موضوعات مختلف برگزار شده است.
این اواخر نیز به‌عنوان کارشناس نظارت بر بناهای تاریخی معاونت میراث‌فرهنگی فعالیت داشت. به جرأت می‌توان او را یکی از خبره‌ترین کارشناسان حوزه میراث‌فرهنگی به‌شمار آورد. او را باید محافظی امین و پاسداری سختکوش برای کیان میراث‌فرهنگی به‌شمار آورد. خزان او در دوره بهاری، بسیار زود بود و گذرا و به قول حافظ شیرازی:
بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد باد غيرت به صدش خار پريشان دل کرد
قره‌العين من آن ميوه دل يادش باد که چه آسان بشد و کار مرا مشکل کرد
ساروان بار من افتاد خدا را مددی که اميد کرمم همره اين محمل کرد
زنده‌یاد شیخ‌الاسلامی را می‌توان یکی از دلسوزترین همکاران و مدیران خوشنام در تعامل با رسانه‌ها به‌شمار آورد. به گواهی اصحاب رسانه او در طول سال‌هایی که در حوزه میراث‌فرهنگی فعالیت داشت، همه تلاش خود را به‌کار بست تا از مواریث فرهنگی و ابنیه‌های تاریخی محافظت و پاسداری کند.
تسلط مرحوم شیخ‌الاسلامی بر قوانین میراث‌فرهنگی و اشراف بالایش بر معماری و حتی مرمت ابنیه تاریخی از او کارشناسی زبده ساخت که جای خالی‌اش همواره محسوس خواهد بود.
این ضایعه دردناک را به خانواده آن مرحومان و همه همکاران وزارت متبوع تسلیت می‌گویم.
محسن همان مرد نکونامی بود که یاد و نامش برای همیشه در دفتر میراث‌فرهنگی کشور به نیکی خواهد ماند.
به قول سعدی:
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکویی نبرند.
انتهای پیام/
