از کجا سخن بگوییم، از اینکه بیشتر وقت‌ها زنجیره‌های گردشگری در یک‌جا قطع می‌شود.چرا کشور ترکیه برای اینکه یک منطقه گردشگری را معرفی کرده و ثروت افزایی کند هزینه‌های آن‌چنانی صرف نمی‌کند؟
و جالب عکس‌العمل‌های ماست! ما که این چنین جاهایی در ایران خودمان داریم، و بدون اینکه بدانیم داستان چه چیز است، بازی را می‌بازیم، چون کپی‌بردارهای خوبی نیستیم.ما حتی خیلی نکات اولیه و ساده را رعایت نمی‌کنیم، آخ که چقدر بد است که زیبایی‌های کشورمان را با نام‌ها و مکان‌های، مناطق دیگر معرفی می‌کنیم. برای مثال تا هر کجا کوه و رودخانه‌ای دیدیم، گفتیم، گرند کانیون ایران.
آیا مثلث گردشگری ایران همچنان می‌خواهد به روند خود ادامه دهد و یا اینکه چند ضلعی‌سازی به نفع تمامی مجموعه‌های گردشگری می‌شود. باید آنقدر از لحاظ فرهنگی و فکری بزرگ شویم تا به همه فرصت داده و از یکدیگر حمایت کنیم. برج ایفل خود به تنهایی سمبل گردشگری و جذب توریست در کشور فرانسه نشده بلکه چند بعدی و چندضلعی بودن صنعت گردشگری به آن شاخ و برگ داده است و مسئولان صنعت گردشگری این کشور نخواسته‌اند تنها برج ایفل را بزرگ کنند، چرا که اگر غیر از این بود چنین سازه‌ای تا به حال ارتفاع بیشتری داشت، اما بزرگ کردن و تأکید بر مناطق ویژه که دوره نمادین بودن خود را سپری کرده‌اند نه تنها باعث افزایش درآمد نمی‌شود، چه بسا مانع رشد مناطق با پتانسیل دیگر خواهند شد، با نگاهی به کشوری نظیر ترکیه، متوجه می‌شویم که دائم در حال معرفی مناطق جدید هستند که تمامی نکات حفظ گردشگر و جذب گردشگر در آن وجود دارد ولو اینکه فقط استانداردها در آن رعایت شده باشد.
ارگ میشیجان
این بنا از معماری‌های سنتی ایران متعلق به دوره قاجار که در شهرستان خمین واقع شده، منطقه‌ایی نیمه معتدل با فضا و وسعتی دلپذیر و جوی‌های آب و درختان منظم و زیبا مکانی برای خوشگذرانی و قشلاق حاکمان قاجار، بنایی با مساحت حدود یک هکتار که تمام مقدرات و ملزومات حشر‌و‌نشر و زندگی اعیانی، اشرافی، تفرجگاهی اربابی را درخود یک‌جا فراهم کرده است. ارگ میشیجان با اتاق‌های اداری و افراد گمارده مورد نیاز آن زمان نظیر دربان، اتاق انتظار، اتاق کتابت، مطبخ، اتاق مالیه و حسابرسی، اتاق میهمان، درشکه‌خانه، اتاق عدلیه بدون قاضی و عدالت، برای صدور انواع حکم‌های یک‌طرفه و ظالمانه، سیلو و محل نگهداری آذوقه، محبس و سیاهچال برای زندانی مخالفان نظر و رأی خان و در نهایت خزانه‌ایی برای دریافت باج و خراج و هدایای بزرگان، بنایی شاخص است.
اما از آن‌جا که بنیاد هیچ منزلتی خصوصا حاکمان ستم‌پیشه جاودانه نمی‌ماند عمر این بنا و صاحبش نیز رو به افول و زوال عمر گذاشت. حیدرقلی خان بعد از سالیان حکمرانی و تصاحب اموال مردم به‌واسطه زور و ستم در کام مرگ فرو نشست و تمام اندوخته‌هایش توسط آخرین بازمانده فرزند ذکورش در راه قمار و عیش نوش به تباهی و زوال نشست و آن‌چنان روزگار بر وی مستولی شد که برای امرار معاش و گذران زندگی محتاج و درمانده مردمانی شده بود که اموال‌شان توسط پدرش به یغما رفته بود و در این هنگام بعضی از مردمان با گذشت، گاهی از روی مهربانی و گاه از روی ترحم مبالغ و یا آذوقه‌ای را به اهالی آن خانه، مالی می‌دادند و بدین‌سان تمام دوران فرمان‌روایی و عزت استبدادی و شکوه و جلال دویست‌ساله طی مدتی بسیار کوتاه افول کرد و بعد از مرگ ناخوشایند آخرین بازمانده، ارگ به خوابی عمیق رفته و رو به ویرانی گذاشت و جولانگاه افرادی شد که به دنبال حقوق از دست رفته و اموال به تاراج رفته‌شان در زیر خاک و دیوارهای آن ارگ را جستجو می‌کردند. در نهایت، بنای مذکور در سال ۱۳۸۹ در ردیف ثبت آثار میراث‌فرهنگی قرار گرفته و با همت برادران پناهی به مدت سه‌سال (۹۴_۹۷)مرمت و مورد بهره‌برداری و بازدید علاقه‌مندان قرار گرفته است.
سنگ‌نگاره (تاریخ مصور)
سنگ‌نگاره‌ها بزرگترین ذخیره فرهنگی و اجتماعی تمدن جهان است. سنگ‌نگاره‌های تیمره (خمین) تاریخ کهن ایران‌زمین را به رخ می‌کشد و از اصالت این خاک می‌گوید .اما چه تلخ است وقتی قدر داشته‌هایمان را ندانیم و برای ما تکراری شود. فقط کافیست کمی تحقیق کنیم که چگونه دو همسایه کشور ما قرقیزستان و آذربایجان با داشتن تنها هزار سنگ‌نگاره با قدمتی کمتر از سنگ‌نگاره‌های ایران سالیانه بیش از صد هزار گردشگر را به کشور خود می‌کشند و درآمدهای میلیاردی کسب می‌کنند.
اما به ایران و ناب‌ترین سنگ‌نگاره‌هایش بپردازیم
ایران دارای بیش از پنجاه هزار سنگ‌نگاره شناسایی شده است که یکی از کامل‌ترین و قدیمی‌ترین آن‌ها در محور سنگ‌نگاره‌های تیمره خمین است. این مجموعه شامل 21 هزار سنگ‌نگاره است که قدمت آن‌ها از چند هزار سال تا ۴۰ هزار سال تخمین زده شده است. در این مجموعه منحصر به‌فرد میتوان بزرگترین بز کشیده شده ایران را دید. بزرگترین تابلو سنگی با وسعت ۴۰ مترمربع ، ۱۵۰ نقش دارد. به جرأت میتوان گفت اولین انیمیشن‌های دنیا در تیمره است (صحنه‌ای که چند تصویر پیاپی روی یک بوم، حرکت بز کوهی را نشان می‌دهد) تصویری از انسان بالدار که می‌تواند نماد ملاقات با فرازمینی‌ها باشد. اصالت رقص‌های محلی ایرانیان را در تصاویرش میتوان دید و جالب این که اتفاقات نجوم را در تصویر سنگ‌نگاره‌ها میتوان جستجو کرد.
حال با این همه که گفته شد جای تأمل است که چرا با داشتن این چنین مجموعه غنی باز هم در گردشگری تاریخی ضعف داریم.
نوشیجان
در فصل‌های مختلف و از اواخر سال ۹۷ از ارگ نوشیجان بازدید داشتم، متأسفانه همیشه آن‌جا را بدون توریست دیده‌ام، زمانی که در فرانسه تحصیل می‌کردم از یکی از دوستان فرانسوی خود پرسیدم آیا دوست داری به ایران سفر کنی؟
جواب جالبی به من داد و گفت ایران جذابیتی به نسبت دیگر کشورهای تاریخی برای جوانان ندارد، اندکی فکر کردم و در ابتدا ناراحت شدم، اما حقیقت امر همین است، دیگر نمی‌توان با یک سازه قدیمی و ساخت کلیپ‌های آن‌چنانی گردشگر را جذب کرد، دنیا تغییر کرده و خواسته‌های مشتریان نیز تغییر کرده است.
ارگ نوشیجان دنیایی از تاریخ است، قدیمی‌ترین سازه دست بشر، اما این را من و شما می‌دانیم و این کم است، این را باید در ابتدا ایران سپس کشورهای همسایه و در آخر دنیا بداند،
پس باید با یک نقشه راه زیبا جذابیت‌های جدید ایجاد کرده، مسیر گردشگری میشیجان تا نوشیجان را توسعه دهیم، چرا که پتانسیل بالای هر دو منطقه بسیار بالاست، شهر ملایر حرف برای گفتن زیاد دارد و امکانات زیرساختی مناسب هم در آن وجود دارد، اما نیروی انسانی از این پتانسیل‌ها استفاده نمی‌کند.
باور کنیم که ما هیچ موقع از لحاظ امکانات و زیرساخت‌ها به کشورهای دارای صنعت گردشگری نمی‌رسیم چرا که خود را باور نداریم، اما آنچه که داریم مناسب است و فقط اندکی همت را می‌طلبد.
انتهای پیام/
