به گزارش میراث آریا به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، نوروز رجبی سرپرست هیأت باستان‌شناسی امروز دوشنبه 19 آبان، با اعلام این خبر گفت: «تل خسرو از اندک استقرارهای دائم دامنه‌های جنوبی رشته بلندی‌های دنا در استان کهگیلویه و بویراحمد، مورد کاوش تعیین عرصه و حریم قرار گرفت.»
او افزود: «این تپه که دارای 150 متر درازا و 100 متر پهناست، نزدیک به 20 متر بلندی دارد و به سبب داشتن نهشته‌ای فرهنگی دوره‌های گوناگون و توالی فرهنگی منطقه‌ای اهمیت زیادی دارد.»
رجبی با بیان اینکه این تپه کلیدی در فاصله دو کیلومتری جنوب شهر یاسوج جای دارد و در سال 1376 به شماره 1552 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است خاطرنشان کرد: «رودک سرابتاوه مهم‌ترین منبع آبی نزدیک به تپه است که امروز از فاصله 150 متری غرب تپه می‌گذرد.»
این باستان‌شناس افزود: «کاوش لایه‌نگاری این تپه که در سال 1387 توسط نگارنده انجام شد نشان داد، سطحی‌ترین لایه فرهنگی این تپه بقایای یک دژ مربوط به دوره قاجار و لایه‌های زیرین آن به استقراری از هزاره پنجم پیش از میلاد و دوره باکون می‌رسد، با این همه این استقرار بیش از هر زمان در هزاره سوم و دوم پیش از میلاد مورد توجه بوده است. »
او تصریح کرد: «اگرچه در آغاز دهه هفتاد خورشیدی با انجام گمانه‌زنی‌های گسترده توسط فریبا سعیدی، این تپه تعیین حدود عرصه و حریم شد اما آن برنامه مناسب به کمیته حرایم کشور نرفت و به دلیل نبود ضوابط مشخص و مصوب، به‌ویژه در دو دهه گذشته شاهد دست‌اندازی‌های زیادی به حدود عرصه و حریم تپه به‌وسیله کشاورزان و اهالی بودیم آن‌گونه که سیمای امروزین تپه و پیرامون آن در یک دهه گذشته دگرگون شده است.»
رجبی اظهار داشت: «با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و با حمایت اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کهگیلویه و بویراحمد، امسال برنامه تعیین عرصه و حریم تپه با باز کردن حدود 18 گمانه کوچک پیرامون تپه انجام، حدود عرصه آشکار و حریم مناسبی برای آن تعریف شد.»
سرپرست هیأت باستان‌شناسی گفت: «کاوشهای تازه نشان داد به سبب قرار داشتن تپه در دامنه و دره‌ای که دارای حجمی از فرسایش سالانه خاک است، بر خلاف تصورهای اولیه، گستره عرصه تپه بیش از 8 هکتار است و این برنامه حفاظتی قادر خواهد بود تا از تخریب و آسیب بیشتر به حدود عرصه تپه توسط کشاورزان یا فعالیت‌های عمرانی و توسعه‌ای جلوگیری و چارچوب مناسبی برای حریم آن در نظر گرفته شود.»
او افزود: «گمانه‌زنی‌های تازه نشان داد، در دامنه شمالی و شرقی تپه گسترش استقرار در هزاره سوم و دوم پیش از میلاد اتفاق افتاده و در دوره اسلامی بیشترین گسترش استقرار در بخش جنوب شرقی انجام شده است.»
رجبی تصریح کرد: «همچنین این برنامه پژوهشی مشخص کرد رودک سرابتاوه در دوره‌های مختلف چندین بار تغییر مسیر داده و همیشه در بستر کنونی‌اش جریان نداشته است.»
انتهای پیام/
