بر این مبنا مرمت شهری پدیده‌ای فراتر از اقدامی کالبدی و فضایی بوده و این انگاره آبستن هم‌پیوندی هم‌زمان خلاق، بین گذشته و آینده است.
برنامه‌ریزی برای حفاظت و پیشگیری از ابنیه تاریخی در برابر حریق، تدوین قوانین و مقررات و پیش‌بینی ضمانت‌های مدیریتی، تشکیلاتی و یافتن راهکارهای اجرایی در جهان از سابقه چندان طولانی برخوردار نبوده و امروزه ابنیه تاریخی و هسته‌های کهن شهرهای ایران به جای یک فرصت، یک تهدید به شمار آمده و باخلاء جمعیتی، ایمنی و حیات مواجه است.
بررسی تجربیات نوین الگوواره‌های جهانی حفاظت و احیای بنا و بافت‌های تاریخی و استنتاج منطقی از آن‌ها، یکی از روش‌های معتبر و قابل‌اعتماد در امر برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری در این زمینه است. مراقبت از میراث شهری در مقابل انواع مخاطره‌های طبیعی و مصنوع، به‌طور جدی در دستور کار متولیان ارتقای ایمنی در شهر قرار داشته است.
منفعل بودن در مقابل این پویایی تاریخی، نوعی عقب‌ماندگی محسوب می‌شود. لذا بهتر است در فرآیند جهانی‌شدن با توشه‌ای از تجربیات ملی، شرکت فعالی داشته و به‌جای تقلید صرف از استانداردها، آئین‌نامه‌های جهانی، به بومی‌سازی روی آورده و به این میراث مشترک نکاتی افزوده و غنای آن را بیشتر کنیم. بدین منظور الگووارهای پیشگیرانه از حریق در ذیل برشمرده شده است، این اصول می‌تواند سهم قابل‌توجهی در صحنه ارتقابخشی ایمنی در ابنیه تاریخی ایفا کند.
-
\t
- تدقیق و شناسایی مفاهیم بنیادین میان حوزه‌ای؛ \t
- بازنمایی شخصیت بنا و بافت‌های فرهنگی‌تاریخی؛ \t
- تشکیل و تنظیم نقش انگیزی گروه کارشناسان؛ \t
- مستدل و مستندسازی وقایع و وضعیت موجود؛ \t
- طراحی سناریوهای حریق؛ \t
- پیشگیری از حریق و حوادث؛ \t
- نظافت، پاک‌سازی محیط و پخت‌وپز؛ \t
- رویدادهای ویژه؛ \t
- جلوگیری از گسترش حریق؛ \t
- تخلیه خروج اضطراری؛ \t
- بیمه و قوانین حقوقی؛ \t
- تعمیر و نگهداری؛ \t
- مقاوم‌سازی بنا و بافت‌های فرهنگی‌تاریخی؛ \t
- ایمنی در تأسیسات الکتریکی و مکانیکی؛ \t
- انبار و مخازن؛ \t
- تجهیزات و تمهیدات آتش‌نشانی؛ \t
- نیروهای حفاظتی؛ \t
- آموزش و فرهنگ‌سازی؛
هرکدام از اصول فوق دارای مؤلفه‌های تفسیری و کاربردی بیشتری است که با جزئیات دقیق‌تر به‌تدریج در نوشتارهای جداگانه‌ای بازگو خواهد شد. ارائه راهبردها و راهکارهایی که ضمن تضمین انسجام ساختاری و هویتی، تهدید موجود را به فرصتی برای زندگی و ادامه حیات متحول ساخته و به سرمایه‌ای اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی که در آن الگوها و گونه‌های معماری و شهرسازی هویداست، بدل می‌کند.
انتهای پیام/
