خانه بهنام یکی از خانه‌های تاریخی تبریز است که قدمت آن به اواخر دوره زندیه و اوایل دوره قاجار باز می‌گردد. این بنا در زمان ناصرالدین شاه قاجار مرمت و با نقاشی تزیین شده است. خانه بهنام در کنار سه خانه قدیمی دیگر به نام‌های خانه قدکی، گنجه‌ای زاده و خانه صدیقیان در حال حاضر بخشی از دانشگاه هنر اسلامی تبریز هستند. خانه به مانند بسیاری از خانه‌های تاریخی دارای تزیینات زیادی است اما در زمان مرمت خانه بهنام چند نگارگری ایرانی فرسکوکشف شد
معماری خانه بهنام بسیار شبیه به معماری دیگر خانه‌های تاریخی ایران است. در ساخت خانه از معماری درون‌گرا استفاده شده و همچنین در ساختار کالبدی و سازماندهی فضایی خانه بهنام هماهنگی کامل با اقلیم و فرهنگ منطقه نیز دیده می‌شود.
خانه دارای دو حیاط اندرونی و بیرونی است. ورودی خانه از کوچه مشیر دفتر و از طریق دالانی در پشت خانه قدکی صورت می‌گیرد. بخش بیرونی در ضلع شمالی خانه اتاق طنبی یا هفت‌دری و اتاق گوشواره ساخته شده است. جلوی طنبی علاوه بر پنجره‌های اروسی، ایوان ستون‌دار با تزئینات گچی بسیار زیبا را شاهد هستیم. همچنین اتاق‌های گوشواره در طرفین طنبی نیز شامل تزییناتی از جمله نقاشی‌هایی بر طاقچه‌ها، شومینه و دیوارها است.
مساحت اعیانی این ساختمان ۸۴۰ متر مربع و مساحت عرضه آن ۹۰۰ متر مربع است اکنون جزو مجموعه دانشکده معماری شهرسازی دانشگاه تبریز است.
این اثر در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۸۵۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
انتهای پیام/
