به گزارش میراثآریا به نقل از روابطعمومی پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری، مریم کیان اصل عضو هیئت علمی گروه هنرهای سنتی 17 بهمن 1400یکی از مهمترین هنرهایی که در تزئین و آرایش بنا در دوران اسلامی ازجمله دوره قاجار، نقش اساسی دارد را کاشیکاري دانست و گفت: «اگرچه نقوش کاشیکاری دوره قاجار در این دوره دارای مشترکات فراوانی با نقاشیهای قهوهخانهای و حتی گاهی الگوبرداری از نقوش کاشی در دورههای پیشین و گاه تقلید از موضوعات نقاشی غربی است ولی شاخصههایی مختص به خود نیز دارد.»
عضو هیئت علمی گروه هنرهای سنتی پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری، با بیان اینکه با این وصف آن چه مسلم است نقوش در هنر ایرانی تنها جنبه تزئینی نداشته و شاخصههایی ویژه دارد که نماینده معانی و مفاهیم فرهنگی دوران هستند، تصریح کرد: «بوم کاشی، زمینهای برای کاشینگاران کرمانی شد تا هنر و علایق خویش نسبت به طبیعت و شخصیتهای حماسی را با استحمامکنندگان حمام ابراهیم خان، به تماشا بگذارند.»
این پژوهشگر افزود: «پژوهش پیشرو با روش توصیفی-تحلیلی کوشیده است تا با هدف معرفی نقوش کاشیهای به کار رفته در این حمام، ضمن طبقهبندی آنها از نظر موضوعی، به تحلیل نقوش انسانی بپردازد و توجه مخاطب را به شخصیتهای کاشینگارههای تصویری حمام ابراهیم خان کرمان جلب کند.»
کیان اصل، نقوش کاشینگارههای حمام ابراهیم خان کرمان را برآمده از زندگی اجتماعی آنها و علایق مردم به ادبیات حماسی ایران به خصوص شاهنامه فردوسی خواند و اظهار کرد: «موضوعات مهم روایتی در این کاشینگارهها شامل نبرد رستم و دیو سپید، نبرد رستم وسهراب، جامهدار ابریق به دست و فوطهدار خمره به دست میشود.»
او با اشاره به اینکه هرکدام از این شخصیتها بر اساس جایگاه اجتماعی خود، تصویرپردازی و در محل مرتبط نصب شدهاند، گفت: «براي پرداختن به شخصیتهای این روایتها، باید به شکل قرار گرفتن بدن، پوشاك و تزیینات لباسها، وسایل موجود در صحنه، توجه کرد، زیرا در نقاشی دوره قاجار چهرهها دارای هیچگونه ویژگیهای عاطفی نیست تا بتوان خشم، عطوفت، ترس یا شادی را در آنها تشخیص داد.»
انتهای پیام/