به گزارش میراث آریا و به نقل از سلامت نیوز، «اضطراب زیست‌محیطی» (Eco-anxiety) در حال حاضر باعث از بین رفتن خواب افراد به دلیل تغییرات آب و هوایی شده است. یک پژوهش بین‌المللی نشان می‌دهد که گرم شدن زمین، بر مدت زمان خواب افراد نیز تأثیر می‌گذارد و این مشکل طی قرن حاضر، به طور قابل توجهی بدتر خواهد شد. حتی اگر بشریت بتواند انتشار کربن خود را مهار کند نیز این مشکل پابرجا خواهد بود.
پژوهش‌هایی که پیشتر در مورد تاثیر دمای شبانه بر خواب انجام شده‌اند، به دلیل محدود بودن به برخی از کشورها، بررسی‌های آزمایشگاهی یا گزارش‌دهی غیرقابل اطمینان شرکت‌کنندگان را در مورد خواب در بر داشتند.
«کلتون مینور» (Kelton Minor)، پژوهشگر «دانشگاه کپنهاگ» (University of Copenhagen) دانمارک و همکارانش، برای به دست آوردن یک نتیجه بهتر، داده‌هایی را از مچ‌بندهای ردیاب خواب جمع‌آوری کردند که توسط ۴۸ هزار نفر در ۶۸ کشور بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ استفاده شده بودند.
سپس «مینور» و همکارانش، داده‌های خواب را به همراه داده‌های مربوط به آب و هوای محلی بررسی کردند و نشان دادند شب‌هایی که به صورت غیرمعمول گرم هستند، باعث می‌شوند که افراد دیرتر بخوابند، زودتر بیدار شوند و خواب کمتری داشته باشند. در حال حاضر، شواهد نشان می‌دهند که مردم سالانه به طور میانگین، ۴۴ ساعت خواب را از دست می‌دهند. پژوهشگران تخمین می‌زنند که اگر انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۱۰۰ کنترل نشود، مردم سالانه ۵۸ ساعت خواب را از دست خواهند داد. این آمار در آینده با آلایندگی کمتر، به ۵۰ ساعت کاهش می‌یابد.
«مینور» و گروهش، داده‌های به دست آمده را با میزان خواب معمولی یک شخص مقایسه کردند. همچنین آن‌ها، عوامل احتمالی مؤثر در کاهش خواب، مانند آب و هوا و فصل را کنترل کردند.
«مینور» گفت: این نخستین شواهدی است که نشان می‌دهد دمای بالاتر از حد میانگین، خواب انسان را از بین می‌برد. ما در این پژوهش نشان داده‌ایم که از بین رفتن خواب عمدتا با تأخیر در به خواب رفتن اتفاق می‌افتد.
برخی از گروه‌ها بدتر از گروه‌های دیگر ضربه می‌خورند. گرمای بیش از اندازه میانگین هنگام شب، تأثیر بیشتری بر کاهش خواب افراد در کشورهای کم درآمد، زنان و افراد مسن دارد. برای افراد ۶۵ساله و بالاتر، افزایش دمای شبانه تا اندازه یک درجه سلسیوس، حداقل دو برابر بیشتر از گروه‌های سنی جوان‌تر بر خواب تاثیر می‌گذارد.
پژوهشگران دریافتند که شرکت‌کنندگان نمی‌توانند رفتار روزانه خود را برای مقابله با کمبود خواب تغییر دهند. همچنین، آن‌ها طی فصل نمی‌توانند خود را با روش‌هایی مانند خواب راحت‌تر در یک شب گرم پایان تابستان، سازگار کنند. «مینور» ادامه داد: ما شواهدی پیدا نکردیم که نشان دهد مردم می‌توانند خود را به خوبی سازگار کنند.
این امکان وجود دارد که برخی از افراد ساکن کشورهایی با درآمد بالاتر، بیشتر به نصب تهویه مطبوع تمایل داشته باشند که می‌تواند به عنوان نوعی سازگاری تلقی شود؛ اما «مینور» خاطرنشان کرد که یافته‌های این پژوهش به او امکان را نمی‌دهند تا این ارتباط را به صورت قطعی برقرار کند. علاوه بر این، هزینه تهویه مطبوع موجب می‌شود که برای بسیاری از دسترس خارج باشد. همچنین، تهویه مطبوع ممکن است انتشار گازهای گلخانه‌ای را به دلیل استفاده از سوخت فسیلی افزایش دهد.
«سوزان کلایتون» (Susan Clayton)، پژوهشگر «کالج ووستر» (College of Wooster) آمریکا گفت: روش‌شناسی این پژوهش، درست است و بررسی بسیار کاملی را شامل می‌شود. پیامدهای ذکرشده، واضح هستند؛ افزایش دمای مرتبط با تغییرات آب و هوایی در حال حاضر میزان خواب افراد را کاهش می‌دهد و پیش‌بینی می‌شود که این اثر حتی بیشتر شود. از آنجا که می‌دانیم کمبود خواب می‌تواند بر خلق و خو، رفتار، سلامتی و عملکرد شناختی تأثیر منفی بگذارد، این موضوع نگران‌کننده است.
«ایوانا روزنزوایگ» (Ivana Rosenzweig)، پژوهشگر «کینگز کالج لندن» (KCL) گفت: این پژوهش، قدرت داده‌های بزرگ را نشان می‌دهد و با پژوهش‌های پیشین مطابقت دارد. این پژوهش نشان می‌دهد که هر چه هوا سردتر باشد، افراد بهتر می‌خوابند، اما اثر بررسی‌شده، کم است.
در هر حال «مینور» گفت: افرادی که از ردیاب خواب استفاده می‌کنند، ممکن است به فناوری‌های دیگری نیز دسترسی داشته باشند که می‌توانند تأثیر شب‌های گرم بر خواب آن‌ها را کاهش دهند. به همین دلیل، «مینور» معتقد است که بررسی‌های گروه او در مورد تأثیر تغییرات آب و هوایی بر خواب احتمالا در سطح پایینی قرار دارد.
این پژوهش در مجله «One Earth» به چاپ رسید.
انتهای پیام/