درنگی در حال و هوای صنایع‌دستی

صنایع‌دستی ایران روزگاری از رونق و بالند‌گی برخوردار بود اما آنچه امروز صنایع‌دستی ایران را جدای از مباحث جهانی آزار می‌دهد نداشتن برنامه‌ای همسو با چار‌چوب‌ها و تعاریف جدید از ساختارهای امروز جامعه است.

سازوکار سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جهان، یک نظام پویا مبتنی بر تغییرات است و دائما در حال پوست‌اندازی است. در گردش این مناسبات ما باید جای صحیح و مناسب را پیدا کنیم، همچون اتومبیلی که در جاده‌های مختلف سرعت و احتیاط متناسب با راه را لحاظ می‌کند چرا که در غیر این صورت باعث آسیب به موتور و پیکر اتومبیلش می‌شود و به زودی باید از دور روزگار خارج شود. 

این روزها نگاه هوشمندانه‌ای همسو با آهستگی و شتاب در هدایت و مسیریابی صنایع‌دستی و هنرهای سنتی ایران شکل گرفته است، نگاهی که امیدواری را به بدنه عظیم صنعتگران و هنرمندان این حوزه تا حدودی بازگردانده است از جمله این مولفه‌ها می‌توان به توجه و احترام به خرد جمعی، تعامل و همسویی با صنعتگران و هنرمندان صنایع‌دستی، همدلی و همراهی با کارکنان ستادی و استانی، گشاده رویی و ایجاد درهای باز برای گفت‌وگو، بررسی و شناخت دقیق مشکلات با تحقیقات میدانی، انگیزه بالا توام با مسئولیت‌پذیری، شکستن قواعد بازی در مدیریت‌های سنتی و خشک، جدی بودن همراه با احترام متقابل و شناخت ضوابط و سیاست‌های کلی نظام اشاره کرد. 

در هر صورت آینده این هنر صنعت که تضمین‌کننده امنیت، اشتغال، گردش سرمایه، جلوگیری از مهاجرت و معرفی ایران بزرگ و عزیز ما به جهانیان است. نیاز به همین مدیریت هوشمندانه، اتحاد و همدلی و همراهی، تلاش صادقانه و همسویی با سیاست‌های اقتصادمحور کشورمان دارد. 

پس این بار می‌آییم تا همه آرزوهای خوب را برای هنرمندان و دست‌اندرکاران و فعالان این صنعت سبز بخواهیم، همه خاطرات تلخ و شیرین روزهای صنایع‌دستی را در گنجینه تجربیات‌مان به‌عنوان نقشه راه قرار دهیم و منتظر روزهای خوب و قصه‌های خوب از زبان هنرمندان‌مان برای آیندگان باشیم. آن روزها خیلی دور نیست.

انتهای پیام/

کد خبر 14010531622848