به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی وگردشگری، افشین ابراهیمی عضو هیأت علمی پژوهشگاه و مجری طرح با اعلام این خبر، یکی از مشکلات اساسی در کاوش‌های باستان‌شناسی را نبود طرح جامع و عدم آمادگی و تدارک لازم برای حفاظت اشیای منقول مکشوفه دانست و افزود: اشتیاق به یافتن شواهد منقول و غیرمنقول باستان‌شناختی و هیجان به نمایش گذاشتن سریع یافته‌ها از یک سو و دخالت نداشتن متخصص مربوطه از دیگر سو، هم حفاظت را به حاشیه می‌راند و هم فرصت طلایی برای رسیدگی فوری و سامان دادن به وضعیت اشیاء را سلب میکند.
او با بیان‌اینکه انتخاب روش‌های اصولی و کاربرد مواد و مصالح مناسب در حین کاوش، می‌تواند تا حدود زیادی فرآیند فرسایش را کنترل کند، تصریح کرد: بحث اصلی این پژوهش درباره چگونگی حفاظت و پاسداری بهتر یافته‌های منقول در حین کاوش است و در نتیجه، شناخت تجارب موفق و شیوه‌های علمی حفاظت از چنین آثاری برای تدوین دستورالعملی جامع، ضروری میکند.
ابراهیمی خاطرنشان‌کرد: ساده‌لوحانه است اگر بپذیریم که موضوع حفاظت حین کاوش، درست از زمان کاوش آغاز می‌شود، حقیقت این است که پیش از اقدام به کاوش باید طرح حفاظت حین کاوش بر اساس اطلاعات موجود از قبیل فصل کاوش، موقعیت کاوش، مدت زمان کاوش، وسعت کاوش، امکانات، تجهیزات و مواردی از این دست، وجود داشته باشد.
او گفت: بی‌تردید حفاظت حین کاوش به دلیل تغییر یکباره شرایط محیطی برای اثر، حساس‌ترین مرحله حفاظت است که ساده انگاشتن آن، خسارات جبران‌ناپذیری به دنبال دارد.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، با بیان‌اینکه در ارتباط با موضوع مورد تحقیق، پژوهش بنیادی و جامعی در کشور انجام نگرفته است، تصریح کرد: از دل برخی همایش‌ها و معدودی تألیفات و آثار منتشر شده می‌توان به اطلاعات مختصری دست یافت که عموماً به ارائه راهکارهای کلی بسنده کرده‌اند و چندان تخصصی به موضوع نپرداخته‌اند.
به گفته این پژوهشگر، تاکنون تجارب و رفتارهای حفاظتی حین کاوش در محوطه‌های شاخص باستان‌شناسی کشور، مورد نقد و ارزیابی قرار نگرفته و در بهترین حالت ممکن، صرفاً گزارش شده‌اند و از نتیجه و اثربخشی آنها اطلاعی در دست نیست.
ابراهیمی اظهار کرد: برای انجام این تحقیق، نخست مطالعات کتابخانه‌ای و بررسی پیشینه تحقیق در داخل و خارج از کشور برای پی‌بردن به ضوابط برخورد با یافته‌های باستان‌شناسی در محوطه‌های کاوش انجام گرفت و در ادامه، محوطه‌های باستان‌شناسی شاخص برای ارزیابی برنامه‌های حفاظتی حین کاوش انتخاب شدند تا تحقیقات میدانی برای بررسی اثربخشی این تجارب به عمل آید، نهایتاً بر اساس مطالعات و مشاهدات انجام گرفته، توصیه‌های راهبردی برای حفاظت بهینه از یافته‌های باستان‌شناسی ارائه شده است.
او هدف اصلی این مطالعه را کمک به تدوین دستورالعمل و چارچوب اصولی برای برخورد حفاظتی صحیح در محوطه‌های کاوش و در امان نگه داشتن یافته‌ها تا تامین شرایط مطلوب و پایدار حفاظتی اعلام کرد و گفت: این مطالعه همچنین منجر به تقویت نگاه تخصصی به موضوع حفاظت حین کاوش و ایجاد حساسیت برای حضور الزام‌آور کارشناس حفاظت در محوطه‌های کاوش خواهد شد.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
