الزاما هر آنچه از نسل‌های پیشین در قالب ملموس و ناملموس و طبیعی به نسل‌های بعدی می‌رسد میراث نیست، میراث‌ها "محصولات و فرایندهای منتخب جوامع" هستند. در این میان هنر، صنایع‌دستی، ادبیات و موسیقی به جنبه‌های خلاقانه دلالت دارند و یادبودها مشتمل بر اماکن و گونه‌های متحرک چون نقاشی و سکه و.. نیز جایگاه‌های ویژه خود را در وادی میراث فرهنگی دارند. پشت همت بلند حفظ این میراث‌های منتخب و درخشان چهره‌هایی هستند که به ندرت دیده می‌شوند، انگار قاعده بازی در عرصه میراث‌ها، دیده شدن اثرهاست و نه موثرها.
دلگرمی تازه اما تلاش برای قدردانی از موثرهاست، این دومین سال است که وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، تجلیل از چهره‌های ماندگار میراث فرهنگی ایران؛ این مفاخر و حافظان محصولات و فرایندهای منتخب ایرانی‌ها را دنبال می‌کند. به گمانم یک اقدام دو پایه‌ای دیگر می‌تواند این نکوداشت‌ها را از وضعیت تقویمی به وضعیتی پیوسته بکشاند و آن تماشای این مفاخر از طریق دو عرصه مطالعات فرهنگی و مطالعات رسانه‌ای برای تولید ادبیات مرتبط با میراث‌ها است. انجام پژوهش در این دو زمینه در کنار تجلیل‌ها به نحو مؤثرتری به این حس که "ما که هستیم" کمک خواهد کرد.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
